Gisteren botsten we in, of all places, Middelburg op Philip Glass. Die bleek daar 's avonds te concerteren. En natuurlijk hadden we geen fototoestel bij en vonden we het wel een beetje klef om hem aan te spreken en een handtekening te vragen.
Er zijn natuurlijk momenten waarop je dat soort schroom moet overwinnen. Stel, je loopt in 1962 door Seattle (prentje) en, godbetert, DAAR STAAT ELVIS! DAAR STAAT ELVIS!
Je zal het je je hele latere leven beklagen wanneer je dan je fototoestel net niet bijhebt of geen balpen om De Koning tot een handtekening te bewegen.
Wat zullen we zo meteen spelen? Een riedeltje van Glass (filmpje) of toch maar iets van Elvis (filmpje)?
Ach, doe maar allebei.
2 opmerkingen:
Niet te versmaden: ik ging gisteren langs bij Kruidvat en daar lagen een hele hoop verzamelboxen van jazzmusici aan €9.99. En niet gewoon heruitgaven van klassiekers, maar een hele hoop live-opnames... Gekocht en goedbevonden: Kind of Coltrane (10 cd's met o.m. Soultrane, Live @ Half Note '63, etc.). Niet de meest zuivere opnames, maar voor die prijs kan je moeilijk sukkelen...
Lezers reppen zich maandagmorgen naar het dichtstbijzijnde filiaal van het Kruidvat.
Bedankt voor de tip, TV!
Een reactie posten