Lager wal

Zoals dat het geval is voor de meeste oude mensen, is ook aan ons de computerspelletjesrevolutie voorbij gegaan. We weten werkelijk van niets. Maar we weten wel iets af van oude mensen. En als die zagen en klagen over computerspelletjes, dan denken we er het onze van.

Oude mensen. Tja.

Het is leerrijk te kijken hoe wie waarlijk wijs is, met dat soort dingen omgaat. In The Times of India -uiteraard, die lezen we dagelijks- interviewen ze Trinley Dorje. Dat is de Karmapa Lama, ondanks het feit dat ie pas 24 is, de hoogste in rang in één van de vier grote scholen binnen het Tibetaans boeddhisme. Wat denkt die van computerspelletjes?

Well, I view video games as something of an emotional therapy, a mundane level of emotional therapy for me. We all have emotions whether we're Buddhist practitioners or not, all of us have emotions, happy emotions, sad emotions, displeased emotions and we need to figure out a way to deal with them when they arise.

So, for me sometimes it can be a relief, a kind of decompression to just play some video games. If I'm having some negative thoughts or negative feelings, video games are one way in which I can release that energy in the context of the illusion of the game. I feel better afterwards.

The aggression that comes out in the video game satiates whatever desire I might have to express that feeling. For me, that's very skilful because when I do that I don't have to go and hit anyone over the head.

(Het prentje: Pong, het enige computerspelletje -een rudimentair soort tafeltennis- dat we ooit speelden. Het gevolg laat zich raden: daar gingen we, enkele reis lager wal. Drank, drugs, slechte meisjes, the works. Een wonder dat het toch nog goed gekomen is.)