De dichter Hans Warren woonde zo goed als zijn hele leven in Zeeland. Het grootste deel daarvan in een piepklein uit hout opgetrokken boerderijtje in Kloetinge. Verscholen achter de bramenstruiken en fruitbomen bouwde Warren daar aan zijn kleine paradijs.
Warren hield niet van reizen. Warren vond dat de dingen die er toe deden vanzelf wel langskwamen. Maar soms hielp hij ze een handje. Bijvoorbeeld als het om kunststukken ging uit Benin, Indonesië of Nieuw Guinea.
Hans Warren stouwde zijn huisje aan het Pijkjeswegje vol met etnografische kunst. Een klein deel van die collectie kan je tijdelijk bekijken in het Zeeuws Museum in Middelburg. Er staan erg mooie dingen tussen: schitterende Nepalese maskers, bijzonder modern ogende Yoruba-beeldjes, een volledig Loma-tovenaarskostuum, jaloersmakend Balinees houtsnijwerk, twee Tibetaanse drankschalen uit mensenschedels gemaakt, een ontroerende Oosterse pièta - Maya met Boeddha.
In de, zoals we van het Zeeuws Museum gewoon zijn, altijd bijzonder stijlvol uitgegeven catalogus, vertelt Adriaan Van Dis over toen hij Warren in zijn huisje bezocht. Voor Warren ging het niet om kunst, legt Van Dis uit, maar om voorwerpen die deel uitmaakten van het dagelijkse leven. Beelden werden geaaid en toegesproken alsof het huisvrienden betrof. En als er eens eentje stuk ging werd een afgebroken voetje er gewoon weer aangelijmd. Puristen krijgen het benauwd van de gedachte alleen al. Puristen weten niet wat mooi is.
Warren wist dat wel.
(Meer over Hans Warren op deze door twee fans onderhouden website. Ook een werk van liefde.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten