Vorige week overleed in Istanboel op zevenennegentigjarige leeftijd Ertugrul Osman. Als de geschiedenis anders was verlopen, was Ertugrul Osman in het harnas gestorven als sultan van het Ottomaanse Rijk (BBC News, 24.09.09).
Ertugrul Osman was twaalf toen hij, op kostschool in Wenen, hoorde dat zijn vader door Mustafa Kemal Ataturk, de stichter van de Turkse Republiek, van de troon was verdreven. De familie Osman werd meteen ook het land uitgezet. De man die voorbestemd was om mogelijk ooit de troon te bestijgen als Zijne Keizerlijke Hoogheid Shehzade Ertugrul Osman Effendi, leefde het grootste deel van zijn leven in New York, in een appartement met twee slaapkamers, boven een restaurant.
In de jaren 1990 keerde Ertugrul Osman, op vraag van het Turkse regime, terug naar zijn land. Eén keer bezocht hij het voormalige keizerlijke paleis, waar hij als kind nog had gewoond. In groep, anoniem als toerist. Ertugrul Osman hield zich bij voorkeur ver van alle aandacht.
De laatste der Ottomanen.
Van 1299 tot 1923 regeerde de dynastie over een rijk dat zich, op zijn hoogtepunt, uitstrekte over drie continenten, van Bagdad tot aan de poorten van Wenen, van Mekka tot Algiers. De laatste der Ottomanen lag, toen hij nog in New York woonde, overhoop met zijn huisbaas. Over wie nu moest opdraaien voor de kosten aan het dak van de badkamer.
Het prentje: verenigd voor de eeuwigheid, alle Ottomaanse sultans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten