Het lijkt wel alsof je vandaag auto's in alle kleuren kunt kopen, op voorwaarde dat die kleur grijs is. Duifgrijs, muisgrijs, metaalgrijs, lichtgrijs, donkergrijs, zilvergrijs, antracietgrijs, grijs, grijs, grijs.
En dan verwonderd dat er zoveel verzuurde mensen rondlopen.
Neen, dan vroeger. Auto's zagen er uit alsof ze zo meteen naar een feestje gingen. Pistachegroen, zuurstokkenroze, tomaatrood, azuurblauw, zonnebloemengeel, lentegroen, chocoladebruin, ivoorwit.
En dan werden die kleuren ook nog eens vrolijk gecombineerd. Zie je trouwens ook nooit meer: een auto waar de voorplecht één kleur heeft en de rest van de wagen een andere. Of waar, zoals op het prentje, het dak fijn contrasteert met de rest van het koetswerk.
Meelezende automobielliefhebbers: hoe komt dat? Waarom zien alle auto's er tegenwoordig zo wezenloos saai en triest uit? Waarom kopen jullie wagens die de indruk geven dat hun baasje al een beetje dood is?
Neen, dan vroeger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten