Gisteren, lezen we in de krant, is een wereldbol, die eigendom is geweest van Adolf Hitler, voor 100.000 dollar geveild. Alles wat op één of andere manier met het Derde Rijk heeft te maken, vindt gretig aftrek. Stap de boekhandel binnen, ga naar het plankje geschiedenisboeken en geef je ogen de kost: de memoires van de secretaresse van Hitler, biografieën van Wehrmachtgeneraals, het Ardennenoffensief in kleurenfoto's, Vlaamse SS'ers, Waalse SS'ers, de Olympische Spelen van 1936, Leni Riefenstahl. Het houdt niet op. Met een hakenkruis er op vinden we zelfs het spoorboekje fascinerend.
Fascineren, leert het synoniemenwoordenboek, wil zeggen: betoveren, boeien, intrigeren. Het is met het nazisme als met griezelfilms: we slaan de handen voor de ogen, maar tussen de vingers doorkijkend missen we niets van wat op het scherm gebeurt. We spreken op plechtige toon onze afschuw uit, maar we krijgen niet genoeg van de uniformen, de leren jassen, het rondmarcheren in ganzepas. We zijn betoverd, geboeid, geïntrigeerd. En alles is even fascinerend: zelfs Hitlers stoelgang.
Want, wat heeft de wetenschap voor ons uitgezocht? Hitler ging gebukt onder een nogal agressieve vorm van flatulentie. De oorzaak lag -vleeseters zullen juichen- in Hitlers vegetarische dieet. Hitler nam dagelijks grote hoeveelheden granen, erwten, kool, uien, lijnzaadolie, kaas en appelen tot zich. Hitler's darmen dachten daar het hunne van: het, zacht gezegd, vezelrijke dieet van de Führer had, in de woorden van zijn lijfarts, "constipation and colossal flatulence on a scale I have seldom encountered before" tot gevolg.
En daar eindigt het nog niet. De behandelende geneesheer vond er niet beter op Hitler pillen en injecties van eigen makelij toe te dienen: strychnine, cocaïne, amfetamine, testosterone. Er moet, denken we, regelmatig stoom uit de neusgaten van de Führer zijn gekomen. Die chemische cocktail tastte, het hoeft geen betoog, in toenemende mate ook zijn beoordelingsvermogen en realiteitszin aan. In die mate dat sommigen beweren dat, naarmate de oorlog vorderde, net om die reden uiteindelijk de oorlogsmachine van het Derde Rijk begon te haperen.
Pascal beweerde destijds dat, als de neus van Cleopatra korter was geweest, de geschiedenis er helemaal anders had uitgezien. Misschien geldt hetzelfde voor de darmen van Hitler. Als de Führer regelmatig worstjes en biefstuk had gegeten, spraken we nu allemaal Duits. En dat bevestigt wat we altijd al dachten: vegetarisme is goed voor de mens.
Vandaag overleed Ira Levin. Als thrillerauteur vooral bekend van Rosemary's Baby. Maar veel spannender en, om in de sfeer te blijven, fascinerender is The Boys from Brazil. Dr. Mengele en andere oud-nazi's proberen een nieuwe Hitler te kweken: uitermate geschikt als vakantieliteratuur.
1 opmerking:
Mais monsieur Hulot, als we de leer van de Grote Steiner mogen geloven, dan kan het ook andersom gelopen hebben.
Volgens zijn opvatting kan je iemands persoonlijkheid aflezen uit de eindproducten van zijn ingewanden. Een cholerisch temperament zal steeds aanleiding geven tot constipatie en darmklachten. Een flegmaticus daarentegen, tja, die zal iets coulantere producten afleveren, net zoals een melancholische ziel, ook wel weeïg geurende voortbrengselen zal voorschotelen.
Aangezien Hitler net een cholerisch iemand was, zal zijn darmstelsel navenant gereageerd hebben.
En dat van die psychotrope stoffen moet ge allemaal niet geloven. Da's propaganda...
Een reactie posten