Volgens de kranten heeft Yves Leterme de afgelopen dagen nijver voortgewerkt aan een oplossing voor onze communautaire problemen. Yves is er bijna. Dat zou ons allemaal hoopvol moeten stemmen, maar bij de kranten bestaat enige scepsis. Het plan van Leterme zou met gemak op twee kantjes papier kunnen. En dat kan, vrezen de kranten, nooit genoeg zijn. Een groot probleem veronderstelt een grote oplossing, lijken ze daar te denken.
En dat klopt helemaal niet. De beste oplossingen behoeven meestal bijzonder weinig toelichting. Goede ideeën verkopen zichzelf. Als het veel tijd vergt om je toehoorders te overtuigen, deugen je plannen meestal niet.
Laat ons een voorbeeld nemen aan het Midden-Oosten: daar kennen ze, dat is algemeen bekend, iets van communautaire problemen. De behulpzame mensen van Jewcy gaven recent een overzicht van de vijf meest tot de verbeelding sprekende oplossingen voor het Israëlisch-Palestijns conflict. En het mooie is: met enige creativiteit zijn de meeste van die oplossingen ook uitermate geschikt voor Belgisch gebruik.
Hier komen ze. Let wel: het gaat telkens om ernstige voorstellen die door ernstige organisaties worden gepropageerd.
1. Transcendente Meditatie. De volgelingen van de Maharishi Mahesh Yogi -dat is de goeroe waar de Beatles ooit mee optrokken- stellen voor om speciale meditatiebataljons op te richten. Die worden dan ingezet op die plekken waar conflicten dreigen te escaleren. Als gevolg van al dat mediteren worden Goede Vibraties opgewekt, waardoor de ruziemakende partijen elkaar in de armen vallen en er voortaan peis en vree heersen.
Kunnen we daar in België iets mee? Het probleem zijn de neveneffecten. De aanhangers van Transcendente Meditatie geloven ook dat, als je maar hard genoeg mediteert, je kan vliegen. En dat is lastig in België. Onze communautaire hotspots liggen in de Brusselse periferie. En daar hebben ze al genoeg last met de nachtvluchten.
Ons advies: toch maar niet.
2. Geen staat. De Israëlisch-Palestijnse kwestie draait om de vraag of er één of twee staten moeten komen. De lokale anarchisten zeggen dat het veel makkelijker kan: geen staat, maak van de regio een staatloze anarchistische commune.
Kunnen we daar in België iets mee? Ook bij ons gaat het om de vraag één of meerdere staten. Dat zit dus al goed. Bovendien zijn Belgen geboren anarchisten. En: nu al zijn nogal wat overheidsinstellingen, zacht gezegd, niet zo performant, zodat we in de praktijk vaak zelf onze plan moeten trekken. En tot slot: we stellen het inmiddels al vijf maanden zonder regering en ook dat went wel.
Ons advies: het overwegen waard.
3. Geestesverruimende middelen. Communautaire problemen vloeien voort uit enggeestigheid. De oplossing ligt dan ook voor de hand: verruimen die geesten. Als Israëli's en Palestijnen wat vaker aan joints lurken, dan loopt het na een tijdje allemaal zo'n vaart niet meer. De waterpijp als vredespijp, als het ware.
Kunnen we daar in België iets mee? Het is niet zo eenvoudig. Langs de ene kant knijpen we hier een oogje toe als het over softdrugs gaat, langs de andere kant hebben we onderhand zo ongeveer overal het roken verboden.
Ons advies: ver uit, man, weet je wel.
4. Vraag de Britten/Hollanders terug. Israëli's en Palestijnen geraken er niet uit: stel ze terug onder de voogdij van het vroegere koloniale opperhoofd.
Kunnen wij daar iets mee? Het principe is goed: niets is zo bevorderlijk voor de onderlinge samenhang als een gedeelde vijand. Want dat is natuurlijk wat onmiddellijk gebeurt: als we de Nederlanders terug vragen, zijn we plots allemaal weer Belgen en maken we in geen tijd eensgezind onze noorderburen het leven zuur.
Ons advies: toch maar niet. Sommige van onze beste vrienden zijn Nederlanders en dat willen we graag zo houden.
5. Put your money where your mouth is. Als de Israëli's van de Palestijnen af willen (of omgekeerd), dat ze ze dan uitkopen. Betaal de tegenpartij om te verhuizen: koop hun gronden en huizen voor een goede prijs, financier hun herhuisvestiging.
Kunnen we daar iets mee in België? Het valt te vrezen dat, als puntje bij paaltje komt, de Vlamingen bijzonder krenterig zullen zijn. Nu al klagen ze over de financiële stromen naar Wallonië, de gierigaards. Vragen om nog een extra inspanning te doen om, bijvoorbeeld, de Franstaligen uit de Rand uit te kopen: dat wordt niets.
Ons advies: Vlamingen houden erg veel van Vlaanderen, maar nog meer van hun portemonnee.
Samenvattend: Met enige creativiteit komen we er wel uit.
(Bronvermelding illustratie: Peace, Micha Klein)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten