Op het menselijk geheugen kan je geen staat maken. In de jaren negentig had je het false memory syndrome. Her en der werden ouders, leraars en jeugdwerkers opgepakt omdat, vele jaren na de veronderstelde feiten, slachtoffers zich dingen herinnerden die ze blijkbaar al die tijd hadden verdrongen. Die slachtoffers herinnerden zich kindermisbruik. Vaak gaven ze uitermate precieze beschrijvingen van wat gebeurde. Maar in nogal wat gevallen bleek er niets van die herinneringen te kloppen. Ook al waren -en bleven- de slachtoffers daar rotsvast van overtuigd. Hoe meer ze er over vertelden, hoe scherper de herinnering leek te worden.
Wij hebben hetzelfde met Rik Coppens. Dat was een voetballer die zijn hoogtepunten beleefde in de jaren vijftig: balkunstenaar, dribbelwonder, practical joker. Toen we een jaar of acht-negen waren, tegen het einde van de jaren zestig, hebben we Rik Coppens, inmiddels op zijn retour en spelende voor Tubantia Borgerhout, aan het werk gezien. Alleen: we herinneren er ons werkelijk niets van. Maar omdat we het verhaal al zo vaak hebben verteld ("toe ouwe, vertel nog eens van Rik Coppens"), worden de beelden steeds levendiger. Nog even en we durven onder eed beweren dat Rik Coppens scoorde, zijn hemd in het publiek gooide, een felle blonde van de tribune plukte en wegsjeesde in een open sportwagen. Niet dus. Op het menselijk geheugen kan je geen staat maken.
Wat herinneren we ons met enige zekerheid? Gisteren naar Kapellen geweest, voetbalkijken met de Grondhopper himself. Het leukste was de ligging van het stadionnetje: midden in een gewone straat met werkmanshuisjes. En het veld, dat ongeveer even breed als lang/kort was. Voor de rest was de wedstrijd (Capellen- Kelmis: 2-0) niet zo best, zoals ook de thuissupporters -opmerkelijk brave mensen- beaamden.
Op stap met de professionals merk je pas dat we nog nergens staan. Bij de rust bezochten we het worstenkraam. We kochten, bescheiden, een hotdog en hebben daar de hele avond een pijnlijke maag aan over gehouden. Geoefende grondhoppers, is ons verteld, gooien daar normaal nog een bakje friet-met-diabolosaus bovenop. Burps.
Onze ploeg, Maccabi, speelde uit bij Antonia en verloor 0-1. Ook niet zo best. Een, zoals altijd, erg fair verslag -als de tegenstander beter is geven ze dat gewoon toe- staat inmiddels op de clubsite.
Op de foto bovenaan: Tubantia Borgerhout met zittend, tweede van links, Rik Coppens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten