Verplicht nummer als je vroeger naar Londen ging: een bezoek aan Foyles, op Charing Cross Road. Wat bijzonder tot de verbeelding sprak was, behalve de inderdaad overweldigende, door de ordeloosheid waarmee ze waren gestapeld zelfs schier oneindig lijkende hoeveelheid boeken (zie prentje), de opmerkelijk onpraktische manier waarop de boekenwinkel werd gerund.
Boeken werden niet op auteur of genre geklasseerd, maar op uitgever en dan nog eens onderverdeeld in hardcover en paperback. Als je een boek probeerde te kopen ging je naar een eerste verkooptoog en daar maakten ze een bonnetje waarmee je naar nog een tweede toog ging om te betalen. Vervolgens werd je geld in een buizensysteem naar een hogergelegen verdiep opgezogen en enkele minuten later kwam je wisselgeld terug en mocht je je met een afgestempeld betalingsbewijs opnieuw naar de eerste verkooptoog begeven. Een boek kopen vroeg tijd. En arbeid: bij Foyles leken er wel honderden boekverkopers te werken. Die allemaal oude kostuums droegen en brillen waarvan het montuur met plakband bij elkaar werd gehouden.
(Het systeem waarbij je drie keer moest aanschuiven vooraleer je je nieuwe boek te pakken kreeg werd in 1999 afgeschaft, toen na de dood van Christina Foyle, dochter van stichter William, één of andere neef het voor het zeggen kreeg. Het is niet duidelijk wat er toen is geworden van al die boekverkopers met door plakband bij elkaar gehouden brilmonturen. Maar je vreest het ergste.)
(Maar het allerergste moet nog komen: we zijn wéér een paar dagen weg. Het is onverantwoord. En dat Europa daar niets aan doet.)
3 opmerkingen:
Ik was in Londen in 1999, en denk dat ik de winkel heb bezocht, maar waarschijnlijk "te laat" om van dat apparatuur te genieten!
Mensen, boeken! Ik had zo de indruk dat ik op de foto stond, zo heb ik mezelf altijd gezien: omringd door boeken. Maar... hoe meer je leest, hoe kritischer je wordt, en nu lees ik bijna geen boeken (romans) meer, maar heb toch altijd de ogen gericht op iets (Internet, boeken over kunst, "hors-séries" (sorry, ik uit me beter in het Frans dan in het Nederlands), maar ik besef dat aan de basis van dit alles een leitmotiv ligt: ik heb het graag zoals ik het wil.
Als Europa hier niets aan doet, kunnen we het beter opdoeken! We moeten toch serieus blijven hé!
Rechtzetting: na bezoek aan Foyles dient te worden toegegeven dat de nieuwe winkel beter is dan de oude. Weliswaar geen verkopers met kapotte brilmonturen meer, maar wel behulpzame en zijn/haar zaak kennende dames en heren. En een goed gelukt café. Beetje in de stijl van de vroegere koffieshops rond Charing Cross en Tottenham Court Road. Met jazz, een podium voor live-optredens en geweldig gebak.
Een reactie posten