zondag 31 januari 2010

Jürgen twittert


Het is een wonderlijke wereld.

Inderdaad. Alles kan.

Alles.

Alles.

Zo bijvoorbeeld, neem nu de Duitse filosoof Habermas, schrijver van dikke en nauwelijks leesbare boeken, die Jürgen Habermas...

Wat is er van die Habermas?

Die Habermas, die twittert.

Dat kan niet.

Toch wel. Kijk zelf. Alles kan.

Inderdaad. Werkelijk alles.

Het is een wonderlijke wereld.

Alles kan.

Alles.

Het prentje: Jürgen Habermas, toen van twitteren nog geen sprake was. Interessant haar, overigens.

zaterdag 30 januari 2010

Wat bedoelt?

Wat bedoelt de kunstenaar met dit werk? Leg uit in je eigen woorden.

Wij zijn even een koffietje drinken.

vrijdag 29 januari 2010

J.D. Salinger


I thought maybe I'd read something to her," Seymour said, and took down a book. "She's ten months old, for God's sake," I said. "I know," Seymour said. "They have ears. They can hear." The story Seymour read to Franny that night, was a favorite of his, a Taoist tale. To this day, Franny swears that she remembers Seymour reading it to her.

Uit: Raise High the Roof Beam, Carpenters:

Een trieste dag voor Seymour, Buddy, Boo Boo, Walt, Waker, Zooey en Franny, de briljant-tragische kinderen van Les en Bessie Glass.

J.D. Salinger is dood.

donderdag 28 januari 2010

'Elvis blijft boeiend'


De fanclub uit Zwijndrecht, Elvis Memories Belgium, vierde zondagmiddag de 75ste verjaardag van Elvis Presley in café Point met een Elvis&Oldies-namiddag.

Elvis-imitators en zangers van oldies wisselden elkaar af, met als hoogtepunt het optreden van Elvis Junior, de Belgische en enige niet-Amerikaanse Elvis-imitator die ooit won op het wereldkampioenschap in Memphis. “Elvis blijft boeiend”, vindt de voorzitter van Elvis Memories Belgium, Sylvain Vertez (rechts op de foto).


(Gazet van Antwerpen, 18.01.10)

Gelijk heb je, Sylvain. Eentje om het af te leren? Elvis in zijn rol van patroonheilige van de gescheiden mannen: You Were Always On My Mind (filmpje).

Deze gescheiden man probeert het, met de hulp van Elvis, weer goed te maken (filmpje). Tja.

'Elvis blijft boeiend', zullen we, met Sylvain, maar besluiten.

woensdag 27 januari 2010

Bar koud vandaag


"Il y a en effet un bonheur du mauvais temps. C'est un bonheur étrange. Il nous donne l'impression que le temps qui nous est imparti dure plus qu'il ne ferait s'il faisait beau. Dans le froid, on a la vie devant soi. On rentre dans les bistros pour se réchauffer. On frémit en passant devant les boulangeries. Tout prend une tournure précieuse. Il faut marcher pour échapper aux morsures du froid. Le mouvement devient une façon d'exister. Le froid nous rappelle à notre condition. Il nous aide à ne pas nous oublier, à ne pas nous laisser aller. Il nous provoque à la lutte."

Franz Bartelt, Petit éloge de la vie de tous les jours, Editions Gallimard, Folio, Parijs, 2009.

dinsdag 26 januari 2010

Hoofddoekendebat


In de coulissen van het Jaarlijkse Grote Hoofddoekendebat, twee uitermate sympathiek uitziende deelneemsters. Wij zetten onze centjes in op de rechtse van de twee. Ziet er uit alsof ze behoorlijk snedig uit de hoek kan komen.

Het prentje: alle eer komt toe aan standard line delivery.

maandag 25 januari 2010

Hippe kleedjes


Hoe hebben we destijds de Koude Oorlog gewonnen? Met jeansbroeken en hippe kleedjes. De communistische regimes konden beweren wat ze wilden: de mensen ginder zagen dat wij in het westen jeansbroeken hadden en hippe kleedjes en zij niet. Einde van het verhaal. Hoe zullen we er in slagen de botsing der beschavingen met de islam te vermijden? Inderdaad: met jeansbroeken en hippe kleedjes.

Interessante boekbespreking in de New York Times. De Amerikaanse politicoloog Vali Nasr beweert dat er zich, zonder dat we er veel oog voor hebben, een middenklasse vormt in de islamitische landen. En die middenklasse wil reizen en jeansbroeken kopen en hippe kleedjes dragen.

Ayatollahs en imams kunnen prediken tot ze blaren op hun tong hebben: niets baat tegen jeansbroeken en hippe kleedjes. Niets kan de kracht weerstaan van mensen die de smaak te pakken hebben gekregen van winkelen, van reizen, van zelf te kunnen bepalen hoe je leeft.

Iedereen zeurt altijd maar over hoe vreselijk de markt is. Maar liever een samenleving waar mensen zich het hoofd breken over wat dit seizoen dé kleur is voor hoedjes en strikjes, dan één waar ze elkaars hoofd breken over wat een paar duizend jaar geleden één of andere profeet al dan niet verbood.

Jeansbroeken en hippe kleedjes rule the world.

zondag 24 januari 2010

Memo aan onszelf


Memo aan onszelf: If you love somebody, set them free.

Nu je het zegt, was er ook geen liedje dat zo ging? Ja, hoor: filmpje.

zaterdag 23 januari 2010

Samois-Sur-Seine


Vandaag, precies honderd jaar geleden geboren: Django Reinhardt. Hier Django met de Hot Club de France (filmpje). En hier: Django en Stéphane Grappelli improviseren op Bach (muziekje).

Het prentje: Plaque commémorative de Django Reinhardt à Samois-sur-Seine, Seine-et-Marne, France.

vrijdag 22 januari 2010

Dåraktiga Kvinnor


Dåraktiga Kvinnor. Ett brottstycke ur livet av en som känner det - Erich von Stroheim

Ongetwijfeld met Slechte Meisjes!

donderdag 21 januari 2010

Aangewaaid


In de jaren zeventig had je in Antwerpen een bloeiend alternatief caféleven. Van overal ter wereld kwamen figuren aangewaaid die, oorspronkelijk op doortocht naar elders, uiteindelijk bleven hangen. Het bier was prima, het leven goedkoop, de mensen lieten je met rust.

Eén van die aangewaaiden speelde banjo. Soms trad hij op, vaker werd er spontaan op café een liedje ingezet. En nog één. Over die banjospeler deden de gekste verhalen de ronde. Hij zou ooit geweldig groot zijn geweest in Amerika. Hij had met ongeveer alle sterren uit de country en folk gespeeld.

Ja ja, dacht je dan. Vlaamse zangers heten ook altijd geweldig groot te zijn in Japan. In de praktijk is het meestal veel minder.

Maar toen die aangewaaide man doodging bleken al die verhalen ook nog te kloppen. Derroll Adams was niet zomaar een muzikant op café. Derroll Adams was inderdaad behoorlijk groot in de Amerikaanse muziekscène.

Soms geef je mensen beter het voordeel van de twijfel.

Een heel mooi liedje van Derroll Adams: Oregon (muziekje). Enkele bewonderaars hebben een tribuutsite gemaakt. Daar kan je ook de trailer zien van de documentaire die Patrick Ferryn over Adams maakte.

woensdag 20 januari 2010

Rock! Sex! Love!


Rock! Sex! Love! Pot! Action! Right On!

A grooving new novel by Richard Hubbard.

dinsdag 19 januari 2010

Ja. Beter


Was het in uw tijd beter?

Ja. Beter.



Jef Tavernier, ex-Groen politicus, in De Standaard (18.01.10).

En al dat gedoe met, hoe heet het, die digitale camera's. Alsof ze vroeger geen schone foto's maakten.

maandag 18 januari 2010

Snurken


"The Matron stared at Tweedie. 'Snoring is a disgusting habit', she said. 'Only the lower classes do it. We shall have to teach him a lesson.'"

Roald Dahl, Boy.

zondag 17 januari 2010

Kleutergooien


Geen slecht woord over de sneeuw die we de afgelopen weken cadeau kregen. Maar op de duur ga je, met al die uitgestelde wedstrijden, het voetbal toch wel een beetje missen.

Dit weekeinde trekken de hogere reeksen zich op gang. Onze jongens gaan pas op 24 januari nog eens de wei in. Tegen Brasschaat, dat net één plaatsje hoger staat in de rangschikking. Er moet gewonnen worden, anders wordt het een heel moeilijke terugronde.

In afwachting wentelen we ons in voetbalnostalgie. Zo bijvoorbeeld: een fijne compilatie, de twintig mooiste PSV-doelpunten ooit (filmpje).

Het prentje: bij gebrek aan voetbalwedstrijden beginnen mannen de vreemdste dingen te doen. Vorige week in Bornem: provinciaal kampioenschap kleutergooien. Marcel Reybrouck en Rudolf Gijsemans slaagden er in Jordi Vande Walle (midden, in de lucht) over een afstand van maar liefst 4,75 meter naar elkaar toe te gooien. Een nieuw record. Pogingen om dat record vervolgens op vijf meter te brengen, mislukten echter. Jordi Vande Walle mag deze week woensdag alweer het ziekenhuis verlaten, laat zijn ondanks alles trotse familie weten.

Tijd dat er weer kan gevoetbald worden.

zaterdag 16 januari 2010

Dorstigen laven


Iemand nog enig idee wat de Werken van Barmhartigheid ook weer waren?

In Helmond, in het Gemeentemuseum, loopt van 19 januari tot 18 april de tentoonstelling Works of Mercy. Recent werk van Frans Franciscus, hedendaags figuratief schilder. Ondermeer: De dorstigen laven (2008), zoals op het prentje uitgebeeld.

Voor wie net die les afwezig was: er zijn Zeven Lichamelijke en Zeven Geestelijke Werken van Barmhartigheid. Dat zijn respectievelijk:

De hongerigen spijzen
De dorstigen laven
De naakten kleden
De vreemdelingen herbergen
De zieken bezoeken
De gevangenen bezoeken
De doden begraven
en

De zondaars vermanen
De onwetenden onderrichten
Voor de levenden en overledenen bidden
In moeilijkheden goede raad geven
De bedroefden troosten
Het onrecht geduldig lijden
Beledigingen vergeven

Stuk voor stuk aanbevelenswaardig.

vrijdag 15 januari 2010

Halfland'lijkheid


Zelfkant

Ik houd het meest van de halfland'lijkheid:
Van vage weidewinden die met lijnen
Vol waschgoed spelen; van fabrieksterreinen
Waar tusschen arm'lijk gras de lorrie rijdt,

Bevracht met het geheim der dokspoorlijnen.
Want 'k weet, er is daar waar men 't leven slijt
En toch niet leeft, zwervend meer eenzaamheid
Te vinden dan in bergen of ravijnen.

De walm van stoomtram en van bleekerij
Of van de ovens waar men schelpen brandt
Is meer dan thijmgeur aanstichter van droomen,

En 't zwarte kalf in 't weitje aan de rand
Wordt door een onverhoopt gedicht bevrijd
En in één beeld met sintels opgenomen.


Simon Vestdijk (1898-1971), Zelfkant, uit: Dichters van dezen tijd, uitgeverij P.N van Kampen & Zn., Amsterdam, 1939

En hier kan je Vestdijk zelf een stukje horen voordragen. Dat soort galmend dichternederlands hoor je overigens nooit meer.

donderdag 14 januari 2010

Vijftig procent


Dacht je dat je, als je een muntstuk opwierp, met zekerheid kon stellen dat kruis of munt elk vijftig procent kans maakten. Blijkt dat niet zo te zijn.

Wetenschappelijk bewezen (hier meer).

Als je het lot een handje wil helpen: de zijde die de bovenkant vormt bij het opwerpen, maakt meer kans om ook na opwerpen weerom als bovenkant te eindigen.

"If the coin started heads up, then it would land heads up 51 percent of the time. Part of the reason real flips are less certain isn't just that the force of the flip can vary; it's that coins flipped by humans tend to rotate around several axes at once. Flipped coins tumble over and over, but they also spin around and around, like pizza dough being twirled. This spinning around is technically known as 'precession.' The greater the precession in a flip, the more unpredictable the outcome."

Het prentje: mensen die nog niet op de hoogte zijn van bovenstaand bericht. Die zullen schrikken als ze straks, bij het thuiskomen, nog even kijken wat er vandaag op hun favoriete blog staat.

woensdag 13 januari 2010

New Jersey


"The first identical twins in space, Scott and Mark Kelly, are from New Jersey".

Shea Oakley, directeur van de Aviation Hall of Fame and Museum of New Jersey, geciteerd in The New Yorker, 11.01.10

Het prentje: Mark Kelly. Zijn broer Scott ziet er identiek hetzelfde uit. Eén prentje volstaat dus. Nog zo makkelijk.

dinsdag 12 januari 2010

Gebeten hond


In de reeks Nieuwe Zegswijzen is deze, toegeschreven aan veldrijder Klaas Vantornout, wel een mooie: 'Ik fietste als een gebeten hond' (De Standaard, 11.01.10). En je kunt het hem desgewenst ook zelf horen uitleggen (filmpje).

Het prentje: Gogo, de Fietsende Poedel van Bangkok. Ongeveer de meest tot de verbeelding sprekende attractie van de Thaïse hoofdstad.

maandag 11 januari 2010

Goede raad


Een goede raad: ga nooit verder van het stadscentrum wonen dan de laatste halte van de tram.

Onthoud dat voor het leven, jonge lezers.

zondag 10 januari 2010

En de winnaar is ...


Het was moeilijker dan de vorige jaren. Toen stak er altijd onmiskenbaar één genomineerde met de spreekwoordelijke kop en schouders boven de andere uit. Dit jaar niet. Het ene moment dachten we: die krijgt de prijs. Het andere moment: neen, die.

Zo kun je wel bezig blijven, natuurlijk. En dus werd een bijkomend criterium ingevoerd: welk van de genomineerde boeken heeft ons, meer dan de andere, op het spoor gezet van weer andere fijne boeken. En dan, daarin moeten we eerlijk zijn, is er plots wel één dat zich in positieve zin van de andere onderscheidt.

En dus hebben we een winnaar. De winnaar van de almaar kleiner groeien-Literatuurprijs 2009 is ... Steden lezen. De stille wording van Europa van Karl Schlögel, dat we eerder al eens vurig aanprezen (hier). Karl, proficiat vriend.

Het prentje: Alles, werkelijk alles, probeerden we om uit de impasse te geraken. Op een bepaald moment riepen we een bevriende poedel ter hulp. Dat ging even goed, tot de bevriende viervoeter vond dat er te weinig hondgerelateerde boeken in de selectie zaten. En of we daar niet meteen iets konden aan doen?

Poedels. Altijd wat.

zaterdag 9 januari 2010

De dingen


The Things

When I walk in my house I see pictures,
bought long ago, framed and hanging
—de Kooning, Arp, Laurencin, Henry Moore—
that I’ve cherished and stared at for years,
yet my eyes keep returning to the masters
of the trivial: a white stone perfectly round,
tiny lead models of baseball players, a cowbell,
a broken great-grandmother’s rocker,
a dead dog’s toy—valueless, unforgettable
detritus that my children will throw away
as I did my mother’s souvenirs of trips
with my dead father, Kodaks of kittens,
and bundles of cards from her mother Kate.


Donald Hall, The Things, The New Yorker, 4.01.10

Het prentje: dingen, Kreta, juli 2009.

vrijdag 8 januari 2010

Vijfenzeventig


Vandaag wordt Elvis vijfenzeventig. Vijfenzeventig, kijk eens aan. Gelukkige verjaardag, Elvis.

Een plaatje? Heartbreak Hotel, uit 1956 (filmpje).

donderdag 7 januari 2010

Een groot talent


Mensen hebben een groot talent om zichzelf en anderen ongelukkig te maken. Eén van de meer perfide manieren waarop ze dat doen, is door elkaar wijs te maken dat het leven een project is, dat het er op aan komt je ware zelf te vinden en dat je je capaciteiten optimaal moet zien te ontwikkelen.

Daar komt alleen maar ellende van.

Stel dat je na lang zoeken tot de conclusie komt dat datgene waarvan je denkt dat het je ware zelf is, je helemaal niet bevalt. Stel dat je tot de ontdekking komt dat er in jouw geval niet zo verschrikkelijk veel capaciteiten te ontwikkelen zijn. Stel dat het project dat je van je leven meent te moeten maken, mislukt. Wat dan? Ellende.

Mensen hebben, we herhalen, een groot talent om zichzelf en anderen ongelukkig te maken.

Eén van de manieren om daaraan te ontsnappen is het leven veeleer te nemen zoals het zich aandient, in plaats van zoals je denkt dat het zou moeten zijn. Het leven is geen project, er bestaat geen te ontdekken ware zelf, niets moet.

Het leven is een rommeltje. Soms valt het mee, soms valt het tegen. In beide gevallen kan je er beter maar het beste van proberen te maken.

Wat ook helpt is de ukulele: George Formby, Mr. Wu's A Window Cleaner Now (filmpje).

woensdag 6 januari 2010

Chocoladerepen


Het was een spannend jaar voor het Britse voedingsbedrijf Cadbury dat te maken kreeg met een vijandig overnamebod van Kraft (De Tijd, 14.12.09). Veel is, denken wij, misgegaan bij Cadbury toen ze van hun aloude en beproefde marketingtechnieken afzagen. Hoe dat vroeger in zijn werk ging lees je bij Roald Dahl (Boy).

Dahl zat op een Engelse public school. Om de zoveel tijd arriveerde in de school een groot pak van Cadbury, met daarin de nieuw bedachte chocoladerepen. Aan de jongens van de school om er een oordeel over te vellen.

"It was a clever stunt. Cadbury's were using some of the greatest chocolate-bar experts in the world to test out their new inventions. We were of a sensible age, between thirteen and eighteen, and we knew intimately every chocolate bar in existence, from the Milk Flake to the Lemon Marsmallow. Quite obviously our opinions on anything new would be valuable. All of us entered into this game with great gusto, sitting in our studies and nibbling each bar with the air of connoisseurs, giving our marks and making our comments. 'Too subtle for the common palate' was one note that I remember writing down."

dinsdag 5 januari 2010

Brussel missen


Je vraagt je wel eens af, wat gaan ze in dat onafhankelijke Vlaanderen doen als er geen Brussel meer is.

Vandaag in de supermarkt: het strooizout is op. Man vraagt enigszins geënerveerd aan de dame achter de kassa hoe dat mogelijk is. Geen zout meer. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn, zorgen dat er zout in voorraad is als het sneeuwt. Kassadame antwoordt: dat moet van Brussel komen, daarmee implicerend dat er krachten in het geding zijn die het gewoonmenselijke overstijgen. Ah, het moet van Brussel komen, besluit de hiernet nog geënerveerde man, nu berustend in zijn lot.

Om één of andere reden gaat dat na de Vlaamse onafhankelijkheid niet meer lukken. Je kunt, denken we, mensen niet met een vergelijkbaar kluitje in het riet sturen als je plots alle malheur moet afschuiven op Aalst of Mechelen of Diest.

Brussel, daar kunnen de meeste Vlamingen zich nauwelijks iets bij voorstellen. Ver, vreemd, onvoorspelbaar, zich onttrekkend aan alle logica. Bij Aalst, Mechelen of Diest stellen ze zich echter concrete mensen voor, die specifieke dingen doen of niet doen. Daarachter kun je je dus moeilijker verschuilen.

We gaan Brussel nog missen.

Het prentje: Vrolijk België, Brussel Expo 1958.

maandag 4 januari 2010

In gedachten


In gedachten bij jou, Steve "Mike" Detmer.

Het prentje: via Criggo.

zondag 3 januari 2010

Prioriteiten bepalen


Een bijzonder competitieve bezigheid, de polyfonie. Hoorde je dat een Italiaanse collega een stuk had gemaakt voor dertig stemmen, dan bedacht je zo snel mogelijk een stuk voor, inderdaad, veertig stemmen. Althans als je, zoals Thomas Tallis, een reputatie te verdedigen had.

In Queene Elizabeths time there was a songe sent into England of 30 parts (whence the Italians obteyned the name to be called the Apices of the world) which beeinge songe mad[e] a heavenly Harmony. The Duke of — bearing a great love to Musicke asked whether none of our English men could sett as good a songe, & Tallice beinge very skillful was felt to try whether he would undertake the Matter, which he did and mad[e] one of 40 p[ar]ts which was songe in the longe gallery at Arundell house which so farre surpassed the other th[a]t the Duke hearinge of the songe tooke his chayne of gold from of his necke & putt yt about Tallice his necke & gave yt him.

Het resultaat was het enigszins buitenaardse Spem in Alium (filmpje).

En als je daar, omwille van je drukke bezigheden, geen tien minuten kunt naar luisteren dan wordt het tijd om je prioriteiten te bepalen. Meteen op de valreep alsnog een goed voornemen voor het nieuwe jaar: de prioriteiten bepalen.

Het prentje: Snow Pumpkins, credits and thanks to Chiechi.

zaterdag 2 januari 2010

Naaktroken


Sorry hoor, maar hoe meer ze het rokers op allerhande manieren onmogelijk maken om zich aan hun favoriete tijdverdrijf te wijden (De Standaard, 24.12.09), hoe meer wij zin krijgen om opnieuw te beginnen.

En wat de briljante uitvinding op het prentje betreft: ook in het nudistenkamp mag je wellicht al lang niet meer roken. Dan kun je al net zo goed je kleren aanhouden.

vrijdag 1 januari 2010

Niet bijzonder veel


The only dream worth having, I told her, is to dream that you will live while you're alive and die only when you're dead.

"Which means exactly what", she said, looking a little annoyed.

I tried to explain, but didn't do a very good job of it because sometimes I need to write to think. So I wrote it down for her on a paper napkin and this is what I wrote:

"To love. To be loved. To never forget your own insignificance. To never get used to the unspeakable violence and the vulgar disparity of life around you. To seek joy in the saddest places. To pursue beauty to its lair. To never simplify what is complicated or complicate what is simple. To respect strength, never power. Above all, to watch. To try and understand. To never look away. And never, never, to forget."
Arundhati Roy. (Hier de volledige tekst en hier zie je haar de tekst de voorlezen.)

Daar valt niet bijzonder veel aan toe te voegen. Beste wensen voor het nieuwe jaar, iedereen!