maandag 30 april 2012

De schilderende aap



Schilderijen kijken, altijd leerrijk. Een opmerkelijk subgenre in de achttiende eeuwse schilderkunst: de schilderende aap. In de Vlaamse en in de Franse schilderkunst vind je in deze periode nogal wat apen afgebeeld die palet en penseel hanteren. Wat is hier aan de hand?

Twee verklaringen. Een historische en een filosofische. Historisch: in de jaren 1740-1750 wordt in schilderskringen gebakkeleid over wat en hoe er aan de academies dient te worden onderwezen. Beginnende schilders, zo ging de kritiek, werden als aapjes getraind om steeds weer dezelfde trucjes op te voeren. Vandaar dat critici zich van het motief van de schilderende aap bedienden.

Filosofisch: wij mensen houden nooit op ons te verbazen over het gegeven dat dieren net als mensen zijn (of, zo kan je het ook zien: dat mensen net als dieren zijn). Kijk naar wat mensen vandaag op facebook of op youtube posten: honden die piano spelen, katten die zelf de lichtschakelaar bedienen, papegaaien die meezingen met TV. Net mensen. En dat vonden ze vermoedelijk in de achttiende eeuw ook. Vandaar dat ze zich van het motief van de schilderende aap bedienden.

De historische verklaring verklaart waarom schilders, zoals hier Jean-Baptiste Deshays (1729-1765), zich precies toen van dit motief bedienden. De filosofische verklaring helpt begrijpen waarom we er vandaag nog steeds naar blijven kijken.

zondag 29 april 2012

Iets



Het videoclipje -toen kenden we dat woord nog niet en hadden we het over een promotiefilmpje- bij Something van de Beatles (hier). Waarin de Fab Four, die op scheiden stonden, zich elk afzonderlijk met hun respectievelijke betere helften toonden. Opmerkelijk veel haar en baard in beeld. Dat laatste althans wat de Beatles betreft. Niet hun lieven, gelukkig.

Los daarvan: een uitermate fijn nummer. Niet toevallig van, inderdaad, George Harrison.

Het prentje: George met de toenmalige mevrouw George, Pattie Boyd. En die was onmiskenbaar rijkelijk voorzien van het moeilijk te omschrijven iets waarover het liedje gaat. Pattie beweert dat George het liedje over haar schreef. George hield het er enigszins prozaïsch op dat hij het liedje bedacht met Ray Charles in het achterhoofd als mogelijke uitvoerder.

zaterdag 28 april 2012

Celibatair voordeel



De Dalaï Lama geeft toelichting bij de voordelen van het celibatair bestaan:
'Als ik mensen de tweede keer bezoek, merk ik soms dat ze een andere vrouw hebben dan tijdens het eerste bezoek. Daarna hebben ze weer iemand anders... Als gehuwde heb je veel ups en downs. Als celibatair heb je op lange termijn dus enig voordeel', (De Standaard, 26.04.2012)
Het prentje: Clive Arrowsmith, Dalai Lama.

vrijdag 27 april 2012

Uiteraard Parijs


Paul Gauguin bespeelt het orgel in het atelier van Alphonse Mucha,  Rue de la Grande-Chaumière, Parijs, 1895.

Uiteraard in Parijs. Waar anders?

donderdag 26 april 2012

Puistjes



Knijpen of niet knijpen, dat is de kwestie. Althans als het over puistjes gaat. Het is, zoals voor de meeste dingen geldt, een kwestie van tijd en plaats. Wat de tijd betreft: later is vermoedelijk beter dan vroeger; wachten tot de tijd en het puistje rijp zijn. Wat de plaats betreft komt de wetenschap (zie prentje) ter hulp. Niet knijpen in de Gevarenzone: voor je het weet heb je een Ontstoken Brein. En dat is, nemen we aan, geen pretje.

Het prentje: via awful library books.

woensdag 25 april 2012

Miss Moneypenny



Grote vrouwen uit de wereldgeschiedenis: Miss Moneypenny. Enerzijds is er haar onmiddellijke chef M., hoofd van de Britse inlichtingendienst, anderzijds is er James Bond, als spion werkzaam voor diezelfde dienst. M. is één en al hoofd: plan, strategie, organisatie. James Bond is er dan weer nooit met zijn hoofd bij: snelle wagens, fraaie dames, blitse cocktails, dat soort dingen. Het is omdat Miss Moneypenny er steeds weer in slaagt de vertaalslag te maken van M. naar Bond en weer terug, dat SPECTRE al die jaren niet nog meer onheil heeft kunnen aanrichten. Daar staan we te weinig bij stil.

Little known fact:  Miss Moneypenny heeft ook een voornaam en die blijkt Jane te luiden. Solide voornaam. Uitermate geschikt voor iemand die zo'n belangrijke functie vervult.

dinsdag 24 april 2012

Cher Ami



Om de zoveel tijd lijkt het mensen een goed idee om in georganiseerd verband andere mensen de koppen in te slaan. En omdat mensen gemakshalve denken dat wat zij leuk vinden, hun vrienden de dieren ook wel leuk zullen vinden, gaan er in elke oorlog ook paarden, honden, katten, vogels, goudvissen en witte muizen mee naar het front. Soms om baasje tussen twee veldslagen op te vrolijken, soms zelf in actieve dienst. En sommige dieren schoppen het zelfs tot oorlogsheld. De enigszins gehavende blauwe geschelpte op het prentje blijkt zo ongeveer de hoogst gedecoreerde duif uit de militaire geschiedenis te zijn:

Cher Ami, an American veteran of the First World War, was credited with carrying the message that saved 200 men of the "Lost Battalion" during the Battle of the Argonne in 1918–despite losing a leg and an eye to shell splinters in the maelstrom of battle. Decorated with the French Croix de Guerre, he was preserved after death and can still be seen on display in the American Museum of Natural History, (via Past Imperfect).

Meer? Bijvoorbeeld een fijn gedicht over de heldendaden van Cher Ami? Hier.

maandag 23 april 2012

Heden en verleden



Het verleden is, zegt men, een ander land, waar ze alles anders doen. Mensen uit het verleden kunnen we, net als andere culturen, nooit helemaal begrijpen, heet het. Maar er is gelukkig ook zoiets als de primaire historische sensatie. Het moment dat je, geconfronteerd met een tekst of een afbeelding uit het verleden, de historisch andere als een verwant herkent.

Neem nu dit zelfportret uit 1533 van Jacob Cornelisz van Oostsanen. Je hebt het gevoel dat je kijkt naar een mens van nu die voor de aardigheid een zestiende eeuws gewaad heeft aangetrokken en die poseert in de stijl van de schilderijen uit die tijd. Als je het werk de eerste keer ziet, aarzel je even of het wel authentiek is: is dit misschien een hedendaagse pastiche? Dat is hoe de primaire historische sensatie werkt: heel even geven heden en verleden elkaar de hand, heel even staan ze op gelijke voet.

Mensen uit het verleden waren vermoedelijk anders. Maar denkelijk niet zo gek veel anders.

zondag 22 april 2012

Hondenfiets


A French engineer designed an apparatus called a Cynosphere. It was a tricycle with a small steering wheel in front and two large and curious wheels behind. Each of the rear wheels was shaped like a circular cage and contained a large dog. These “power-plants” rolled the carriage ahead by running squirrel-fashion on narrow tracks.

The operator sat in a sulky seat between the wheels and could throw the motors into “high” by exhibiting food or even a cat on special occasions. Whenever the dogs became tired, the engineer pointed out, the operator could change engines by replacing them with other animals. Patents on the idea were taken out both in France and the United States. The French Society for the Prevention of Cruelty to Animals was consulted and was said to have given its sanction to the plan.

Uit: 'Freak Vehicles for Air, Land, and Water', Popular Science, September 1933.

zaterdag 21 april 2012

De belangrijkste les


"The big lesson in life, baby, is never be scared of anyone or anything." 
Frank Sinatra: in Bill Zehme, The Way You Wear Your Hat. Frank Sinatra and the Lost Art of Livin', Harper, Londen, 1997.
Het prentje: Nergens bang voor zijn is natuurlijk een stuk makkelijker als je, zoals Frank Sinatra, altijd een stelletje, eh, goede vrienden bij de hand hebt.

vrijdag 20 april 2012

Freiburger FC



Het wellicht allerslimste voetbalteam aller tijden was de kampioenenploeg van Freiburger FC dat in 1906-07 de Duitse titel won. Er speelden maar liefst vier gedoctoreerden in dat team. Freiburger FC won de titel, zegt men, dankzij zijn uitgekookt strategisch spel.

Vandaag speelt Freiburger FC -nu met een significant kleiner aantal academici- in de lagere afdelingen, meer bepaald in de Landesliga Südbaden Gruppe 2. Over oorzaak en gevolg spreken we ons niet uit.

donderdag 19 april 2012

Vrolijke resignatie


“I can imagine no more comfortable frame of mind for the conduct of life than a humorous resignation.”
William Somerset Maugham (1874-1965), romancier, toneelauteur en essayist.

woensdag 18 april 2012

Mijn nadeel


"Mijn nadeel is - blijkt uit reacties van studenten op mijn colleges en uit reacties uit mijn Huizinga-lezing - dat ik duidelijk ben. Je kunt wat ik zeg of schrijf begrijpen. En als dat het geval is ben je al half verloren. Ik begrijp het, denkt de lezer of toehoorder, dus kan het nooit wat zijn. Een tweede ding komt daarbij. Anderen zijn imitabel. Zij doen iets, en na een tijdje kunnen hun studenten dat ook. Na een tijdje kan een leerling van Maatje of Sötemann of Fokkema of Ibsch net zo'n boek schrijven als zij. Maar geen van mijn leerlingen zal ooit een boek schrijven zoals ik."
Karel van het Reve, 'Over lelijkheid is geloof ik weinig geschreven', Verzameld Werk, deel 4, p. 832.

dinsdag 17 april 2012

Appelen en citroenen



Zou er zich iemand ooit al echt -anders dan in spreekwoordelijke zin- appelen voor citroenen hebben laten verkopen? Appelen en citroenen lijken, laten we wel wezen, helemaal niet op elkaar. De verschillen tussen appelen en citroenen in termen van vorm, kleur en soort schil zijn overduidelijk. Je moet toch al ver heen zijn om je dusdanig in de luren te laten leggen.

Appelen en peren, ja: die lijken soms wel op elkaar. Die kan je eventueel voor elkaar laten doorgaan. Met wat slechte wil kun je inderdaad proberen de ene soort voor de andere te verkopen. Dat zou best nog wel eens kunnen lukken. Maar het rare is dan, dat hoewel ze dus best wel op elkaar gelijken, je altijd weer hoort dat je appelen en peren niet met elkaar mag vergelijken. Leg dat maar eens uit.

Neen, wat de fruitsoorten betreft zou de spreekwoordenpolitie beter orde op zaken stellen.

Het prentje: Henri Matisse (1869-1954), Stilleven met citroenen, 1943.

maandag 16 april 2012

Schrijven is leren


"The best way to make sure of how much one actually knows of a thing, and especially to find out how much one does not know, is to write about it."
Albert Jay NockMemoirs of a Superfluous Man, Harper, New York, 1943.
Het prentje: Henriette Browne (1829-1901), A Girl Writing, ca. 1860-1880.

zondag 15 april 2012

Knap van Amalrik



Andrej Amalrik voorspelde in 1969 dat de Sovjet-Unie 1984 niet zou halen. Die voorspelling was opmerkelijk accuraat. In 1985 trad Gorbatsjov aan, in 1986 begonnen glasnost en perestrojka, als gevolg waarvan in 1991 effectief het regime en een beetje later ook het land in elkaar stortte. Knap van Amalrik. Dat vonden blijkbaar ook de leiders van de Sovjet-Unie, want Amalrik werd na publicatie van het boek naar Siberië verbannen.

In het Westen werd geijverd voor Amalriks vrijlating. En na verloop van tijd besloten ze in Moskou dat ze het echtpaar Amalrik liever kwijt dan rijk waren. Amalrik kon het land verlaten. Maar dat ging zo maar niet, besloot die: niet zonder de kat. Wegwezen, lieten de Sovjet-autoriteiten weten. Niet zonder de poes, herhaalde Amalrik. Dan steken we je terug in de gevangenis. Je doet maar. Patsituatie. 

Het voet bij stuk houden werd beloond, want uiteindelijk gaven de Sovjets toe. Poes mocht mee (zie prentje). Weerom knap van Amalrik.

Het prentje: de aankomst van de Amalriks op Schiphol, 15 juli 1976. De katvasthouder van dienst is de voor de gelegenheid van een opmerkelijk stijlvolle zonnebril voorziene Karel van het Reve. (Wie KvhR niet kent of nog nooit gelezen heeft: je moest al vertrokken zijn naar de dichtstbijzijnde bibliotheek of boekhandel. Morgen overhoring!) (En voor de al met KvhR vertrouwden: fijn Karel-kijkboek! Hier!)

zaterdag 14 april 2012

P.P. Arnold


Destijds geweldig geliefde songtitel bij opgroeiende snotneuzen, wegens het c-woord dat, althans in oververhitte puberbreinen- naar vuile manieren leek te verwijzen. In oververhitte puberbreinen verwijst overigens alles naar vuile manieren.

Desalniettemin, een heel mooi plaatje. Hier live, in 1967, P.P. ArnoldThe first cut is the deepest: (filmpje)

vrijdag 13 april 2012

Thoreau wijst de weg



Henry David Thoreau (1817-1862), waarvan we hierboven het sobere, maar desalniettemin niet ongezellige interieur van zijn huisje in Walden zien, wijst de weg:
“Never look back unless you are planning to go that way.”
Wijzere woorden ga je vandaag vermoedelijk niet horen. (Tenzij dan deze, ook van Thoreau: "Simplicity, simplicity, simplicity! We are happy in proportion to the things we can do without.")

Meer slaapkamers van schrijvers? Hier.

donderdag 12 april 2012

Noord en Zuid



Het rommelt in de Vlaamse Beweging. Alfons Storme (links) uit Wulvergem en Lode Heirman (rechts) uit Kieldrecht gooiden de knuppel in het hoenderhok met hun manifest Oost, West? En de Rest? Storme en Heirman protesteren tegen wat ze als het "occidentalisme en oriëntalisme" in Vlaamsnationale kringen omschrijven. West- en Oost-Vlaanderen zijn artificiële constructies beweren ze, uitgevonden door Belgicisten. Door die termen voetstoots aan te nemen bevestigt de Vlaamse Beweging de Belgische hegemonie. De termen "oost" en "west", vinden ze, doen geen recht aan de rijke Vlaamse diversiteit. "Er is ook Noord-Vlaanderen en Zuid-Vlaanderen", aldus Storme.

En dat zijn werelden van verschil, stelt Heirman. "Wij in Kieldrecht, in het Hoge Noorden van Vlaanderen, zijn eigenlijk al een beetje Scandinaven, mensen van de Noordzee: introvert, Germaans, melancholisch. En mijn goede vriend Alfons zal bevestigen dat ze daar beneden in Wulvergem eigenlijk al een beetje de lucht van de Middellandse Zee kunnen ruiken: daar zijn het zuiderlingen, Romaans, extravert, licht ontvlambaar." Volgens Storme en Heirman draagt de Vlaamse Beweging vandaag nog te zeer de stempel van het België waarbinnen ze destijds ontstond. "We moeten die kluisters afgooien en durven worden wie we zijn. In ons geval: Noord- en Zuid-Vlamingen".

In hun manifest roepen Storme en Heirman op tot een Vlaamse staatshervorming, waarbij de provinciegrenzen beter in overeenstemming worden gebracht met de "mentale breuklijnen die door Vlaanderen lopen".

woensdag 11 april 2012

Ike Quebec



Voor rechtvaardigheid moet je in een ander universum zijn. Ike Quebec stond -na lange tijd consequent zijn carrière om zeep te hebben geholpen omdat hij niet van het spul kon afblijven- in de vroege jaren zestig voor een wereldwijde doorbraak. Op Blue Note verschenen kort na elkaar een reeks albums op die allemaal bijzonder goed verkochten: Heavy Soul (1961), It Might As Well Be Spring (1961), Easy Living (1962), Soul Samba (1962).

Het leven lachte Quebec toe. Fortunefame en wellicht nog andere leuke dingen. Niet dus: longkanker. Dood in 1963. Rechtvaardigheid?

Er lijken niet zo meteen filmpjes voorhanden van Quebec in actie. Dan maar een plaatje. De vroege en wellicht beste Ike Quebec, in 1944 met zijn Swingtet in Hard Tack (muziekje).

(Een zeer geslaagde compilatie van Ike's eerder werk vind je op Blue Harlem: A Proper Introduction To Ike Quebec.)

dinsdag 10 april 2012

Brussel, 1911



"One of the things which mainly attracted me to Brussels in the first instance was the evidence of happiness I saw there, notwithstanding the slightness of the material basis on which they rested. An American who had some business connexion there -this was in 1911- said to me one day, 'It's a queer place. From our point of view everything in the country is dead wrong, and yet they seem to be the happiest people I ever saw.'"

Albert Jay NockMemoirs of a Superfluous Man, Harper, New York, 1943.

Het prentje: Brussel, Grote Markt, omstreeks 1900, via Library of Congress.

maandag 9 april 2012

Nietzsche gelooft niet



Nietzsche -voor de gelegenheid opmerkelijk goed de Engelse taal beheersend- gelooft niet dat Schopenhauer écht pessimist was. Het bewijs? Schopenhauer speelde fluit!
"[...]Schopenhauer, although a pessimist, ACTUALLY—played the flute... daily after dinner: one may read about the matter in his biography. A question by the way: a pessimist, a repudiator of God and of the world, who MAKES A HALT at morality—who assents to morality, and plays the flute to laede-neminem morals*, what? Is that really—a pessimist?
Friedrich Nietzsche, Beyond Good and Evil, chapter 5, nr. 186.
Hoewel je bij Nietzsche nooit helemaal zeker weet of hij iets als een compliment of als een verwijt -of allebei- bedoelt, niettemin: dat fluitspelen pleit alleszins voor Schopenhauer. Nietzsche had trouwens ook beter een leuke hobby gezocht. Rock 'n' roll accordion bijvoorbeeld (prentje)!

*neminem laede, immo omnes quantum potes juva: doe niemand kwaad, maar probeer voor zover mogelijk anderen te helpen. 

zondag 8 april 2012

Bedlezen



Bedlezen: een onderwerp dat de geesten in beweging brengt. Wat lees je eigenlijk best voor het slapen gaan? Geen te diepgravende literatuur die je aan het denken zet en waar je weer wakker van wordt, natuurlijk. Ook geen te spannende boeken, zodat je denkt, er kan best nog een hoofdstukje bij en nog één, om dan vast te stellen dat het een gat in de nacht is terwijl je morgen vroeg op moet. Geen boeken met ingewikkelde plots, want als je dan begint te knikkebollen ben je de draad kwijt, zodat je altijd maar weer opnieuw en opnieuw moet beginnen. Wat dan wel?

Een interessante tip van Whit Stilman, maker van één van de fijnste films ooit, Metropolitan.
I like to read books. That’s my favorite thing. And I particularly like -- I’m sort of a classic guy getting on in age -- I like military history and I also like literary biographies. My favorite reading is literary biographies. And my favorite reading of all is the unabridged Boswell’s Life of [Samuel] Johnson. It’s my favorite thing because it’s interesting and has no import or forward narrative momentum. So you’re interested and edified but it doesn’t keep you up at night.
Boswell's Life Of Johnson. Inderdaad geweldige bedlectuur.

Het prentje: Pianospelen in bed: ongetwijfeld ook een onderwerp dat de geesten in beweging brengt.

zaterdag 7 april 2012

Sam Sloan



Misschien wordt het toch nog spannend in de race om het Amerikaanse presidentschap. Gisteren kondigde Barbie haar kandidatuur aan en begin mei duidt de Libertarian Party haar vaandeldrager aan. Het zou bijvoorbeeld Sam Sloan, alias Haji Mohammed Ismail Sloan (prentje), kunnen worden. Voorlopig niet zo gekend, maar zijn bio op wikipedia belooft alleszins veel goeds. Zo is Sam onder meer auteur van deze stuk voor stuk tot de verbeelding sprekende boeken: Sex Marchers,  Khowar English DictionaryChinese Chess for BeginnersHow to Take over an American Public CompanyThe Slave Children of Thomas JeffersonThe Farm Book by Thomas Jefferson with light notes and annotations by Sam SloanMafia Moll: The Judith Exner Story - The Life of the Mistress of John F. Kennedy en Sam Sloan Teaches A+ 50 Helpful Questions.

Op zijn website vind je ook nog eens interessante artikelen als bijvoorbeeld Was Albert Einstein a Haox of  A Brief History of Sex in Americamet daarin de onsterfelijke observatie: There is lots of sex going on now, I believe. 

Volgens wikipedia blijkt hij ook nog eens in alle mogelijke denksporten uit te blinken: He claims to have traveled to 78 countries, primarily attending chess tournaments. He has claimed to have won the World Championship of Chinese Chess in Beijing, China, in 1988. He is rated an FM (equivalent to FIDE Master) by the World Xiangqi (Chinese Chess) Association. Sloan has competed in tournaments in Thai (Makrook) and Japanese (Shogi) chess. He also won the Silver Medal in Senior Division (of two entries) at the World Memory Championship in Guangzhou, China.

Zo iemand hoort toch gewoon aan het hoofd van de Vrije Wereld te staan.

vrijdag 6 april 2012

Castiglione



Guiseppe Castiglione (1688-1766) werd, vooraleer jezuïet te worden, opgeleid als schilder. In 1715 stuurde de orde hem naar China. Daar viel zijn artistiek werk in de smaak van de keizer en Castiglione werd hofkunstenaar. Opmerkelijk is de subtiele vermenging van de stijlen van Oost en West, zoals bijvoorbeeld in het geval van dit wel erg mooie paard.

donderdag 5 april 2012

Läderlappen



Het is vermoedelijk iets cultuurspecifieks en het zegt ongetwijfeld veel over de nationale psyche: overal ter wereld heet Batman Batman, behalve in Zweden. Daar heet Batman Läderlappen.

Dat zijn van die dingen die je als buitenstaander vermoedelijk nooit echt kunt begrijpen of doorgronden. Pas op, geen waardeoordeel hoor! Zweedse mensen, geweldig fijne mensen. Svenska folket, stora trevliga människor.

Maar Batman Läderlappen noemen, dat komt hard aan.

woensdag 4 april 2012

Sterren verklaard



De beste verklaringen voor natuurfenomenen zijn toch die waarbij mensen gewoon hun verbeelding de vrije loop laten. Zoals deze bijvoorbeeld, hoe sterren ontstaan:
"... mind you, sometimes the angels smoke, hiding it with their sleeves, and when the archangel comes, they throw the cigarettes away: that's when you get shooting stars."
En die ronduit briljante gedachte schreef Vladimir Nabokov (prentje) achteloos neer in een brief aan zijn vrouw Vera. Nu nog alleen in het Russisch, maar binnenkort ook in het Engels verkrijgbaar: de verzamelde liefdesbrieven. Iets om naar uit te kijken, toch wel.  (Meer? The Independent, 3.04.2012.)

dinsdag 3 april 2012

Mijmer, mijmer



Om zeer veel redenen politiek niet-correct, maar wel erg mooi: reclame voor een jachtvakantie in de USSR. Nog meer tot de verbeelding sprekende oude toeristische affiches: hier.

Trouwe lezers verwachten zich nu aan enig gemijmer over waarom de dingen sindsdien zoveel lelijker zijn geworden. (Om die trouwe lezers niet teleur te stellen, heel even dan: mijmer, mijmer). Maar misschien interessanter is de vraag of de mensen die in het tijdvak van die affiches leefden die affiches ook mooi vonden, of keken die dan weer met spijt terug op de affiches uit grootvaders tijd?

Zo, toch weer iets om over te mijmeren.

maandag 2 april 2012

Mannenkostuum



Waar we ook niet zo gauw bij stilstaan: de grote vestimentaire revolutie die zich wereldwijd in de negentiende eeuw voltrok. In het begin van die eeuw was de mannenkledij uitermate divers: verschillende standen droegen verschillende soorten kledij. En daarbinnen bestond ook de grootst mogelijke variatie, ingegeven door smaak of mate van welstand. Om nog maar te zwijgen van de verschillen tussen regio's, naties en culturen. En tegen het einde van de eeuw draagt -bij wijze van spreken- iedereen, waar ter wereld ook, tot welke stand men ook behoort, een variatie op het mannenkostuum.

Dat is, argumenteert C.A. Bayly (The Birth of the Modern World, 1780-1914, Blackwell,Oxford, 2004), de meest zichtbare vorm waaronder de wording van de moderniteit zich manifesteert.

Het prentje: Gottfried Lindauer, Tomika Te Mutu, chief of the Ngaiterangi tribe, Bay of Plenty, New Zealand, ca. 1880. In kostuum.

zondag 1 april 2012

Twee hondjes



Meer is in dit geval beter: twee hondjes is altijd leuker dan één. Introducing Stanley en Boodgie, de twee teckels van David Hockney. Onderwerp van een heus boek: David Hockney's Dog Days. Honden schilderen is, laat Hockney weten, overigens moeilijker dan je denkt. Bij het minste zijn die beesten afgeleid. Je kunt ze dan ook nog het best slapend afbeelden: dat doen ze gelukkig een flink deel van de dag (zie prentje).

Een stuk makkelijker dan honden zijn landschappen. Die zitten vanzelf stil. In Londen kan je in de Royal Academy nog tot 9 april naar A Bigger Picture gaan kijken, Hockney's verzamelde landschappen, waaronder de veel besproken iPad-tekeningen.

(Misschien, voor de sentimentelerds onder ons, deze link naar een interview met Hockney over het hierboven afgebeelde komische duo: "The dogs do have different personalities. Stanley will follow me everywhere unless it is raining or someone is doing food. Boodgie is more of a loner.")