De toekomstige Vlaamse voetbalcompetitie

Het toekomstige uiteenvallen van België is niet iets om naar uit te kijken. Behalve dan voor wat het voetballen betreft. Op dit moment staat België, vanuit voetballistisch oogpunt, nergens. Onze Rode Duivels hebben het moeilijk met naties als Kazakstan en ons, in theorie althans, beste clubteam Anderlecht kan, zoals we vorige week zagen, zelfs niet winnen van een Deense middenmoter. Nee, dan is het beter dat Vlaanderen, Brussel en Wallonië elk hun eigen gang gaan.

Je ziet het voor je in de voorronden van de Champions League: de vertegenwoordiger van de Republiek Vlaanderen, Club Brugge, tegen die van de Europese Stadsstaat Brussel, Anderlecht. Twee keer winst! Eén, een match met inzet, daar kan je zeker van zijn. Twee, alvast één team uit het Voormalige Koninkrijk België dat in dat geval de volgende ronde haalt. Nooit gezien!

En op internationaal vlak wordt het helemaal geweldig. Als we als drie onafhankelijke staten voortgaan moeten we wel beginnen lobbyen voor een eigen Europees kampioenschap van de Kleine Landen: Vlaanderen, Brussel, Wallonië, Liechtenstein, Luxemburg, Andorra, Malta, Cyprus, San Marino, de Faroe Eilanden en hier en daar nog een prinsbisdom of stadsrepubliek. De kans bestaat dan dat af en toe één van de voorheen Belgische landenteams wint. Man, het worden mooie tijden voor voetbalfans.

Misschien, vooruitlopend op de feiten, alvast een paar tips om de toekomstige Vlaamse voetbalcompetitie meteen op een hoger peil te tillen:

1. Verbied spelers te juichen wanneer het eigen team een strafschop versiert. Dat komt onvermijdelijk over alsof er een reukje aan de desbetreffende spelfase was. Wie recht heeft op een strafschop krijgt die ter vergoeding van bewezen onrecht en moet dan ook enigszins verontwaardigd kijken.

2. Verbied vasthouden en truitjestrek. Spelers die maar niet van elkaar kunnen afblijven huren best een kamer. Onder volwassen mannen doe je wat je wil, maar wij hoeven er niet op toe te kijken.

3. Soms gebeurt het bij een opstootje dat de ene speler de andere even duwt. De geduwde partij vindt het dan vaak nodig om onder het oog van de scheidsrechter in elkaar te stuiken en naar het hoofd te tasten alsof de hersenen er uit hangen. Voortaan worden dergelijke simulanten stante pede naar het ziekenhuis afgevoerd, alwaar ze grote zetpillen krijgen opgestoken. Zal ze leren.

4. Als je gescoord hebt ben je blij, ok. Maar dat is geen excuus om allerlei ingestudeerde nummertjes op te voeren: een dansje doen bij de cornervlag, wiegende bewegingen met je armen maken als eerbetoon aan je pasgeboren zoon of dochter, doen alsof je de schoenen van de doelschutter poetst. Wie zo nodig amateurtoneel wil beoefenen doet dat maar in zijn eigen vrije tijd. Niet in die van ons.

5. Als je een trofee wint is dat uiteraard heel wat. Je oude moesje is dan ongetwijfeld erg trots. Fijn. Maar laat dat belachelijke kussen van bekers of, nog erger, voor de foto poseren terwijl je bijt op je medaille: "kijk, hij is echt van goud",  achterwege. Dat is, laten we wel wezen, geen zicht.

6. Geen gouden, zilveren, rode, witte, groene of gele voetbalschoenen. Gisteren speelde Losada (Beerschot) met metaalblauwe schoenen. Onder een paarse outfit is dat niet minder dan een aanfluiting van de meest elementaire beginselen van de esthetiek. Verbieden die handel! Voetbalschoenen horen zwart te zijn.

7. Trainers denken dat het erg professioneel oogt als ze onbewogen blijven zitten wanneer het eigen team scoort. Dat is erg ongemakkelijk voor de supporters. Sta je daar zelf te juichen en beweegt je eigen trainer niet. Onwillekeurig denk je dan dat je iets hebt gemist: dat het doelpunt is afgekeurd of niet echt verdiend was of dat alleen absolute oetlullen zich verheugen op een dergelijke minderwaardige spelfase. Trainers zijn er niet om ons voor schut te zetten. Daar zorgen we zelf wel voor.

Zo, dat lucht op. Ook nog goed nieuws: Maccabi speelde gisteren gelijk (2-2) op Ternesse, de leider in de reeks. Dat hadden we niet verwacht. Ternesse had dit seizoen al een paar keer vernietigend uitgehaald en, laten we eerlijk zijn, het liep bij ons niet best de laatste weken. Maar nu komt alles weer goed. Nu België nog.