Honderddertien

Perfect geluk. Honderddertien verschillende versies van je favoriete hemd. Nooit meer tobben over wat je die dag ook al weer moet aantrekken.

Onmiskenbaar beter

In beide gevallen is de film, durven we gokken, onmiskenbaar beter dan het boek.

Hoezo? Nooit Help! of A Hard Day's Night gezien? Echt waar?

Hmm. Als dat nog maar goed komt.

Die zit

"Orka doodt trainer", meldt de krant (De Standaard, 26.02.10). Dieren, beste vrienden, blijven dieren. En wilde dieren wild. Dat heet natuur.

Misschien gewoon even naar dit plaatje van Neko Case (prentje) luisteren: "People Gotta Lot of Nerve" (filmpje).

But I'm a man-man-man, man-man-man-eater
and still you're surprised when I eat you

Die zit.

Fantastisch product

A business for men and women alike. No super salesmanship, no big investment. We furnish everything - display stands, advertising, etc. Get the exclusive rights for your locality.

Een ronduit fantastisch product! Direct schrijven! In de kortste keren Magic Cheese Chips miljonair!

Verstedelijking

Kijk daar, een bosnon! Die zie je niet veel meer vandaag. Komt door de verstedelijking.

George Best

Toen voetbal nog voetbal was. George Best, in zijn nadagen spelend voor de San Jose Earthquakes. Fantastische goal. Fantastische voetballer (filmpje).

(Onze jongens wonnen dit weekeinde met 0-4 tegen Maria-ter-Heide. Nul-vier!)

Johanna

painting: direct application of pigment to a surface to produce by tones of color or of light and dark some representation or decorative arrangement of natural or imagined forms.

Uit: Facts from the Encyclopedia Yahoo Education

Het prentje: Ellen de Groot, Johanna, 2007.

Warme persoonlijkheid

Maar, dames, Herman Puttemans (prentje) heeft wél een bijzonder warme persoonlijkheid. En één van de grootste verzamelingen bierviltjes van Oost-Vlaanderen.

Een buitenkans, als het ware.

Jonge Mensen Doen Hun Ding

Nog meer perfect geluk. Uit 1973, Jonge Mensen Doen Hun Ding op een all time fijn plaatje, Love Train van de O'Jays (filmpje).

In dit geval lijken vooral de afrokapsels in belangrijk mate tot de pret bij te dragen.

Rode pantoffels

Perfect geluk. Vermoedelijk zijn vooral de rode pantoffels doorslaggevend.

Het prentje: François Xavier Vispré (1730-1790), John Farr reading Horace's Ode, ca. 1765-70.

Krantencommentaarschrijver

Krantencommentaarschrijvers zijn ongelooflijk slimme mensen. De ene dag leggen ze uit hoe de problemen in Kuregem moeten worden aangepakt, de volgende dag lezen ze de Chinese machthebbers de les, de daaropvolgende dag laten ze hun licht schijnen op de kwestie welk rembeveiligingssysteem de Belgische Spoorwegen in gebruik hadden moeten nemen.

Als gewoon ambtloos burger denk je dan wel eens: zou zo'n krantencommentaarschrijver nu nooit eens twijfelen? Zou die nooit denken: laten we wel wezen, wat weet ik nu eigenlijk van de problemen in Kuregem, Chinese machthebbers of rembeveiligingssystemen voor de Belgische Spoorwegen? Klets ik niet gewoon maar wat uit mijn nek?

Maar dat is nu net het verschil tussen krantencommentaarschrijvers en ambtloze burgers. Krantencommentaarschrijvers stellen zich dat soort vragen niet. Krantencommentaarschrijvers twijfelen nooit.

Krantencommentaarschrijvers zijn ongelooflijk slimme mensen.

Buikgevoel

"For my part, I mind my belly very studiously, and very carefully; for I look upon it, that he who does not mind his belly, will hardly mind anything else."

Dr. Samuel Johnson, 1709-1784.

Het prentje: Dr. Samuel Johnson, door Alonzo Chappel (1828-1887), met dank aan John McNab's Photostream.

Le bon David

De Schotse filosoof David Hume had de reputatie een dermate goed mens te zijn dat hij in de wandelgangen als "le bon David" werd aangeduid. Het moet er van jongsaf hebben ingezeten.

At a dinner given in Edinburgh, when Hume was a child, the dog Pod was accused of making a foul smell. Cried young David, "Oh, do not hurt the beast. It is not Pod. It is me!" Recording the incident in her memoirs, Lady Anne Lindsay commended the child's honesty: "How very few people would take the evil odour of a stinking conduct from a guiltless Pod to wear it on their own rightful shoulders."

Uit: David Edmonds en John Eidinow, Rousseau's Dog. Two Great Thinkers at War in the Age of Enlightenment, Harper Perennial, 2006.

Binnen blijven

Neen, hoor. Ons zie je vandaag niet. Wij blijven lekker binnen.

Soms ook niet

Soms blijven mensen een heel leven bijeen, soms ook niet.

Twee Kroatische kunstenaars zijn een Museum of Broken Relationships begonnen. Mensen mogen voorwerpen insturen die op één of andere wijze verwijzen naar hun mislukte relatie. Die voorwerpen worden dan tentoongesteld. Je kunt tijdelijk ook conservator worden van het museum. Als je 150m² en een locatie op een makkelijk bereikbare plek ter beschikking hebt en bereid bent een beetje reclame te maken, mag je de collectie zelf voor een poosje onderdak geven (Bericht via schrijf dan).

Ook in die sfeer zit Important Artifacts and Personal Property from the Collection of Lenore Doolan and Harold Morris. Kunstenares Leanne Shapton maakte een veilingcatalogus van de openbare verkoop van de spullen van een, fictief, koppel dat uit elkaar gaat. Spulletjes die ooit bijzonder waren, toen Lenore en Harold ze samen, verliefd, uitzochten. Later banaal, toen de sleur toesloeg en de spulletjes stof stonden te vergaren op kasten en bijzettafeltjes. Nu opnieuw bijzonder, omdat ze geschiedenis hebben gekregen, omdat ze stil getuigen van wat er ooit was en nu niet meer is.

Soms blijven mensen een heel leven bijeen, soms ook niet.

Het prentje: een leven lang bijeen is ook niet altijd een lolletje. Zo had Sneeuwwitje zich het leven met de Prins ongetwijfeld wel anders voorgesteld. Doet geen klop in het huishouden, hangt de hele tijd voor TV en met de koters is het ook altijd wat (via pour 15 minutes d'amour).

Warme voeten

Heel belangrijk met dit weer: warme voeten. In dat licht, een fantastische uitvinding: zelfwarmende sloffen, op te laden via een USB-aansluiting. Na tien minuutjes bereiken de sloffen de behaaglijke temperatuur van 33°. Slechts 35 euro.

Kopen? Hier.

Broekzak-vestzak

"Bovendien zal de Vlaamse regering in crisistijd nauwelijks kunnen uitleggen dat ze past voor een infrastructuurwerk dat op korte en halflange termijn werk biedt aan 10.000 mensen." (De Standaard, 11.02.10

Als het over onpopulaire overheidsuitgaven gaat -nieuwe legervliegtuigen of, zoals in het citaat hierboven, de Oosterweelverbinding- dan is er bij de krant altijd wel eentje die denkt slim te zijn door er op te wijzen dat je door in één keer zo'n smak gemeenschapsgeld uit te geven, wél wonderen doet voor de werkgelegenheid.

Laten we dat even aanschouwelijk voorstellen. Stel, de overheid geeft vijf miljard uit aan een nieuwe Oosterweelverbinding. Of dat nu een realistisch bedrag is, laten we in het midden. Het gebeurt niet zo vaak dat we naar de bruggenwinkel stappen en een nieuwe Oosterweelverbinding bestellen, dus we hebben geen benul van de prijs. Daar gaat het ook niet over.

Waar waren we? Stel, de overheid geeft vijf miljard uit. Fijn, denkt zo'n journalist dan: dat is werk voor massa's mensen. Daarbij vergetend dat dat geld van ergens komt. Dat komt van de belastingen van mensen. Als je die mensen dat geld had laten houden, dan hadden ze dat uiteindelijk ook uitgegeven. En al die uitgaven -nieuwe frietketels, een abonnement op de zonnebank, een fijne reis naar Benidorm- betekenden net zo goed werk voor massa's mensen. Iemand moet immers die frietketels maken, verpakken, vervoeren, verkopen. Iemand houdt de zonnebank open, iemand organiseert en vervoert Benidormreizigers.

Met andere woorden, het argument "grote overheidsuitgaven zijn goed voor de werkgelegenheid" snijdt geen hout. Het is in het beste geval een broekzak-vestzakoperatie. Geld dat anders zijn weg had gevonden naar de producenten en verkopers van zonnebanken, frietketels en Benidormreizen, komt nu in de bouwsector terecht. En de mannen van de bouw kopen vervolgens zonnebanken, frietketels en Benidormreizen. In het andere geval hadden mensen dat geld onmiddellijk aan die van de zonnebanken, frietketels en Benidormreizen gegeven. En die hadden daarmee mogelijkerwijs een fijn nieuw huis gekocht, zodat die van de bouwsector er dan weer wel bij hadden gevaren.

Broekzak-vestzak.

Het prentje: Mike en Andy De Weerdt uit Kobbegem. Vastbesloten om, als ze later zakgeld krijgen, dat flink te laten rollen. "Het is niet voor ons, het is voor de werkgelegenheid", verklaarde Andy alvast.

Werk van liefde

Mooie oude foto, niet? Duidelijk jaren veertig-vijftig, toen auto's nog auto's waren en dat soort dingen. Ja?

Kijk even naar de volgende plaatjes, maar niet schrikken:





Hartverwarmende huisvlijt van fotograaf Michael Paul Smith. Niets fotoshop, niets trucage. Gewoon miniatuurauto's en knutselwerk. Een werk van liefde.

De prentjes en het verhaal: via Boing Boing.

Derdehandsroken

Roken is ongezond. Meeroken is ongezond. En dus werden rokers de straat opgestuurd: ga je daar maar aan je verderfelijke gewoonte wijden, waar niemand last van je heeft.

Maar, de wetenschap zit nooit stil. Britse onderzoekers hebben nu ontdekt dat ook dat niet volstaat. Want, rokers die daarna terug binnen komen van buiten, brengen tabaksresten mee. Op hun kledij, in hun haar, op hun lichaam. En die tabaksresten zijn natuurlijk ook weer geweldig giftig (De Volkskrant, 9.02.10). Wie zo'n buitenroker een hand geeft of de geur van zijn jas inademt, rookt derdehands. En is in de kortste keren natuurlijk klaar om de vreselijkste ziekten te krijgen.

Aanzetten tot derdehandsroken wordt, durven we voorspellen, binnenkort dan ook strafbaar. Rokers zullen zich, nadat ze zich buiten aan de nicotine hebben gelaafd, moeten ontkleden en douchen. Vervolgens zullen ze andere, onberookte kledij, moeten aantrekken. Het kan natuurlijk ook dat ze, na het roken van een sigaret, enkele dagen in quarantaine zullen moeten verblijven. Bijvoorbeeld.

Het is wachten op een nieuwe doorbraak in het onderzoek. Wie wijst als eerste op de gevaren van het vierdehandsroken?

Ongetwijfeld

Ongetwijfeld een zeer goed product. Anders zou Woody dat niet zeggen.

Stadspijama

In de reeks Sympathieke Gebruiken Die Helaas Verloren Gaan, vandaag: in je pijama door de stad lopen. Blijkbaar was dat een gewoonte in de Chinese stad Shanghai, waar iedereen traditioneel klein behuisd is en dicht op elkaar woont. Mensen gaan gewoon even in pijama naar de winkel of poetsen hun tanden voor het gemak aan het kraantje op straat.

Maar dat was buiten de vooruitgang gerekend. In Shanghai ontvangen ze binnenkort de bezoekers van de Wereldtentoonstelling. En die moeten de indruk krijgen dat heel China geweldig modern en bij de tijd is. En dus worden "ambtenaren van het wijkcomité en vrijwilligers gemobiliseerd om mensen te verbieden nog langer in hun pyjama rond te lopen" (De Morgen, 7.02.10).

Een sympathiek gebruik dat helaas verloren gaat.

(Hier meer prentjes van inwoners van Shanghai, op straat, in pijama.)

Blauw paard

Het Nederlandse Kroller-Müllermuseum liet het publiek zelf een tentoonstelling samenstellen. Via de website konden mensen kiezen wat ze de mooiste werken vonden. Vandaag, 7 februari, opent de tentoonstelling, die nog loopt tot en met 14 april.

Hierboven: volgens het publiek het allermooiste kunstwerk. Marino Marini (1901-1980), Paard (1949).

Heeft inderdaad wel iets, zo'n blauw paard.

Kantje boord

Beetje zeurderige verkoudheid al een hele week. Kouwelijk, een soupçon van koorts. Niet genoeg om echt ziek te zijn, net teveel om om er geen last van te hebben.

Het soort verkoudheid waarmee het vroeger kantje boord was. Als het tegenzat werd geoordeeld dat je, mits een aspirientje en een dikkere trui, toch gewoon naar school kon. Als het meezat mocht je thuisblijven.

Fijner dan de fijnste vakantie: lekker de hele dag in je pijama stripverhalen lezen. Hoest, hoest. Neen, ik denk niet dat ik morgen al beter zal zijn.

Het prentje: de cover van de New Yorker van deze week. Ana Juan, "Baby, It's Cold Outside".

(En ja, dat prentje is misschien wel een beetje teveel cutiepie. Maar dat heb je met zo'n aanhoudende zeurderige verkoudheid. Dan begin je na verloop van tijd enigszins te regresseren.)

Zuurvrij

Het mooiste tijdschrijft is dat van het Letterenhuis. Telkens fantastisch vormgegeven, telkens boordevol fantastische weetjes over de geschiedenis van de Vlaamse letterkunde. Deze keer, aldus de voorstellingsfolder:

De misère van kunstenaar Rik Wouters, de barones minnares van Maxim Gorki en het poëtische geflierefluit van Johan Daisne: u leest er weldra meer over in de nieuwe Zuurvrij! Verder in dit nummer geeft pastoor Basiel de Craene tips voor een geslaagd literair evenement, laat Luuk Gruwez ons weten dat de muze een trut is en onthult ene R.R. Graveson zijn ware identiteit. Vrienden dumpen leer je van André de Ridder, Elsschot daarentegen toont zich van zijn beste kant. Gastschrijfster Diane Broeckhoven heeft het over de Heilige Drievuldigheid uit haar kindertijd.

En dat alles slechts voor vier euro. Vier euro! Geen geld.

In dat Letterenhuis wordt vol verwachting uitgekeken naar de grote Elsschot-tentoonstelling die daar van 30 mei tot en met 31 december is gepland. Manuscripten, prullaria uit het persoonlijk leven, materiaal uit zijn tweede leven als publiciteitsagent, foto's, geluidopnamen, filmpjes.

Maar niets belet om het Letterenhuis ook gewoon zomaar een keer te bezoeken.

Balfour, bis

“Nothing matters very much, and few things matter at all.”

Max Egremont, Balfour. A Life of Arthur James Balfour, Collins, Londen, 1980.

Gelukkige tijd toen politici zich niet door de waan van de dag lieten meeslepen.

Het prentje: Sir Lawrence Alma-Tadema (1836-1912), Arthur James Balfour, 1st Earl of Balfour, jaartal onbekend.

Arthur James Balfour

"Balfour celebrated his entry into politics by remaining silent in the House of Commons for two years."

Max Egremont, Balfour. A Life of Arthur James Balfour, Collins, Londen, 1980.

Gelukkige tijd toen politici vonden dat, als ze niets te zeggen hadden, ze beter ook gewoon zwegen.

Het prentje: John Singer Sargent (1856-1925), Arthur Balfour, 1st Earl of Balfour, 1908.

Wereldvrede

Amerikaanse recruten zijn te dik. En dus kunnen ze niet goed vechten. Dat is slecht voor de oorlog:

So many young people between the prime recruiting ages of 17 and 24 cannot meet minimum standards that a group of retired military leaders is calling for more investment in early childhood education to combat the insidious effects of junk food and inadequate education. "We've never had this problem of young people being obese like we have today," said Gen. John Shalikashvili, former chairman of the Joint Chiefs of Staff. He calls the rising number of youth unfit for duty a matter of national security (Bron: AOL News).

Mogen we even aandacht vragen voor ons eenvoudigweg briljante Driestappenplan voor de Eeuwigdurende Wereldvrede?
1. Zorg dat iedereen dik wordt;
2. daardoor kan niemand nog goed vechten;
3. en ziet: geen oorlog meer.

Obama heeft voor minder de Nobelprijs voor de Vrede gekregen.

Het prentje: via drakegoodman.

Fanatiek

Dribbel, de border collie van Frans Van den Eynde, is, net als Baasje, supporter van KV Mechelen. Wie supportert voor KV Mechelen ontwikkelt al doende een fysieke afkeer voor alles wat te maken heeft met die andere Mechelse club, Racing.

Frans heeft Dribbel goed getraind, lezen we in de krant: "De viervoeter lust alleen vlees als zijn baasje 'KV Mechelen!' roept. 'Als ik Racing zeg, draait hij zijn kop weg', vertelt de fanatieke Malinwa-supporter" (Gazet van Antwerpen, 29.01.10).

Hier zie je hoe dat in zijn werk gaat: filmpje.

En onze jongens? Dit weekeinde thuis tegen leider Oostmalle. Die won vorige week de topper tegen Ekeren, terwijl bij Maccabi nogal wat volk noodgedwongen de wedstrijd van zondag aan zich voorbij moest laten gaan. Zag er niet goed uit en dat bleek goed gezien. Verloren met 0-1. Het wil maar niet beteren.

Het prentje: via digitkennel.