Woonachtig

Woonachtig is zo'n woord waar filosofen een volledige dagtaak aan hebben. Laten we dat met een analogie verduidelijken. Iets is, bijvoorbeeld, blauw of niet-blauw. En iets dat blauwachtig is dan? Het leunt in het beste geval aan tegen blauw. Maar het kan onmogelijk gewoon blauw zijn, want dan spreken we niet van blauwachtig maar, inderdaad, gewoon van blauw.

Terug naar woonachtig, dan. Ofwel woon je ergens, ofwel woon je er niet. Woonachtig kan, blauwachtig indachtig, dus niet hetzelfde zijn als wonen. Of niet-wonen. Wat nu?

Woonachtig is een woord voor twijfelaars. Voor mensen die zich nooit durven binden of engageren. Woonachtig wil zeggen: toegegeven, ik woon er lijfelijk, maar in mijn hoofd ben ik al ergens anders. Daarom: opletten geblazen als je partner steevast zegt dat hij/zij woonachtig is. In zijn/haar hoofd is die al weg. Die heeft alvast verhuisdozen gehaald en behangpapier uitgekozen voor het vrijgezellenflatje.

Woonachtig is zo'n woord waar filosofen een volledige dagtaak aan hebben.

Het prentje: ook leuk voor het vrijgezellenflatje, zo'n Lobster Phone. Dali's antwoord op de vraag waarom, als hij op restaurant gegrilde kreeft vroeg, hij nooit gekookte telefoon kreeg voorgeschoteld. Nog zo eentje waar filosofen een volledige dagtaak aan hebben.