Iemand enig idee waarom we met zijn allen eigenlijk voortdurend meningen spuien over dingen waar we (a) niet geweldig veel van af weten en (b) geen vat op hebben en dus niets aan kunnen doen? Eén mogelijkheid zou kunnen zijn dat we elkaar proberen te overtuigen. Vermits de meeste mensen echter ook de hele tijd meningen spuien als ze onder gelijkgezinden zijn waar er dus weinig valt te overtuigen, moet er meer aan de hand zijn.
Mogelijk ligt de verklaring echter precies bij die gelijkgezinden. Meningen spuien is een manier om even de groepscohesie af te tasten. Even voelen of de neuzen nog in dezelfde richting staan, of iedereen wel mee is. Meningen spuien wordt dan een manier om de spreekwoordelijke schapen van de bokken te scheiden: wie hoort erbij, wie niet.
Het zou kunnen.
Het prentje: Richard Caton Woodville, Politics in an Oyster House, 1848.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten