Jongere lezers stellen zich wel eens de existentiële vraag welke voetbalclub ze moeten kiezen. Zoals bij de meeste existentiële vragen zijn er hierop twee antwoorden mogelijk: een romantisch en een realistisch.
Romantisch gesproken: het is als met de liefde. Je kiest niet, maar wordt gekozen. Je besluit niet op een goede dag: op die mevrouw of meneer word ik verliefd. Neen, je merkt plots, hallelujah, ik ben verliefd. Zo is het ook met clubliefde. Hoe gaat dat? Een naam die goed klinkt, een kleurencombinatie die je aanspreekt, een doelwachter waarmee je je identificeert: alles kan. Als je het echt probeert te begrijpen, werkt het niet meer. Dus, jonge lezer, als de club die de jouwe wordt zich aanmeldt, dan zal je het wel merken. Niet wanhopen, niet twijfelen.
Realistisch, dan. Je kunt uiteraard verliefd worden op Kirsten Dunst of Grace Kelly, maar daar ga je wellicht nooit echt veel plezier aan beleven. Kirsten Dunst is onbereikbaar en Grace Kelly al een tijdje dood. Het is hetzelfde met fan worden van FC Barcelona of Manchester United. Hoe groot is de kans dat je naar elke thuismatch van die clubs kunt gaan? Hoe bevredigend is liefde van ver? Daarom, jonge lezer, kies een voetbalclub uit je buurt. De lakmoesproef is: kun je, van waar je woont, desnoods te voet naar het stadion lopen. Dat is bereikbaar, dat is realistisch.
Maar het allermooiste is natuurlijk als romantisch en realistisch samenvallen (prentje: Beerschot, seizoen 1970-71).
4 opmerkingen:
Wat echt een uitdaging is: een (Belgische) club kiezen die niet een fusieclub is!
Van zo iets word ik nostalgisch, naar de tijd dat we tijd hadden, tijd om uit te kijken naar fotootjes, naar munststukken met de afbeelding van voetballers als ik me niet vergis, tijd om zich te vervelen, tijd om blij te zijn met iets dat we kregen zonder het uit duizend stukken te moeten kiezen...
Nu is er zoveel keuze dat ik soms niet naar een clip kijk omdat hij te lang duurt en ik nog zooooveeel moet bekijken...
@ Grondhopper: op Beerschot zijn nu ongeveer alle sporen van het korte en niet zo gelukkige huwelijk met Germinal verdwenen. En, heel bijzonder, de club speelt op dit moment in een retro-outfit, back to the seventies!
@ Lulu: die muntstukken herinner ik me ook. Het waren niet alleen voetballers geloof ik, maar, algemeen, Belgische sportvedetten. Ik denk dat je ze oorspronkelijk bij de benzine van een bepaald merk kreeg. Wat ik me vooral herinner van die muntstukken is hoe weinig gelijkend ze waren. Maar dat kon de pret uiteraard niet drukken!
Inderdaad, het waren niet alleen voetballers, en je kon ze krijgen ann een benzinestation (Fina?, Seca?, welke merken waren het toen???)
Een 33-toeren plaat kopen, in die tijd, daarvoor had je gespaard... De platen werden grijsgedraaid. Persoonlijk ben ik 45 jaar terug gecatapulteerd telkens ik "Atom Heart Mother" hoor, of was het "Atom Heard Mother"... Mensen!!! Nostalgie...
Een reactie posten