In het begin van de vorige eeuw domineerden in nogal wat Amerikaanse sporten mensen van joodse komaf. Dat was zo in baseball, boksen en, inderdaad, basketball. Zo werden de Philadelphia Sphas (South Philadelphia Hebrew Association) tien keer landskampioen in de periode 1925-1945. En de Cleveland Rosenblums, waarvan op het prentje een deel is te zien, veroverden tussen 1925-1930 ook nog eens drie keer de Amerikaanse titel.
De geschiedenis is, althans in deze zin, voorspelbaar. Neem een willekeurige bevolkingsgroep. Maak het die groep moeilijk om zich via de klassieke wegen maatschappelijk te verbeteren en, ziet, die bevolkingsgroep zal dat in de kortste keren via minder klassieke manieren doen, zoals de muziek, de georganiseerde misdaad of de sport. En dat roept dan uiteraard verzet op: zo vond de gevestigde pers dat maar niets, al die Joodse sportkampioenen. Maar ja, wat wil je ook, schreef The New York Daily News: "basketball appeals to the Hebrew with his Oriental background because the game places a premium on an alert, scheming mind and flashy trickiness, artful dodging and general smartalecness."
(Er staan geweldig veel van dit soort boeiende weetjes in Thadeus Russells bijzonder goed meevallende A Renegade History of the United States, over hoe in de Amerikaanse samenleving vrijheid en vooruitgang meestal het werk waren van zootjes ongeregeld aan de rand van de samenleving, steevast tot ongenoegen van het weldenkende deel van de natie.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten