Ha, 1 januari: schansspringen in Garmisch-Partenkirchen en nieuwjaarsconcert vanuit Wenen! Walsen en polka's van vader en zoon Strauss, sfeerbeelden uit de stad, het orkest dat ingestudeerde grapjes maakt: allemaal samen een gek hoedje opzetten, de eerste violist die een klappertjespistool afschiet om de Radetzky-Marsch extra luister bij te zetten. Het hoort er allemaal bij.
Gek eigenlijk hoe klassieke concert- of operagangers, die in regel over behoorlijk wat onderscheidingsvermogen beschikken, eens ze zich in de sfeer van de Ernstige Muziek begeven, bereid zijn om ook met heel flauwe geintjes te lachen. Een operazangeres hoeft in een komische aria maar even met de ogen te rollen -oude truc uit de stomme film- en iedereen stoot zijn buurman aan: kijk, hoe grappig. De domme bediende gaat naast zijn stoel zitten en het publiek breekt ongeveer de zaal af. Terwijl diezelfde mensen vermoedelijk niet zo geweldig onder de indruk zouden zijn van dezelfde situatiehumor in de context van, bijvoorbeeld, FC De Kampioenen.
Dat komt, denken we, omdat we er onwillekeurig van uitgaan dat klassieke muzikanten behoren tot een meer verfijnde mensensoort. Violisten en operazangers koesteren alleen Reine Gedachten en leven uitsluitend voor de Muziek. Als ze zich dan heel even verwaardigen om af te dalen tot op ons niveau en, bijvoorbeeld, melige grapjes maken, dan zijn we direct helemaal vertederd: kijk, net echte mensen.
Muzikanten zijn, eh, erg menselijk. Wat bijvoorbeeld niet algemeen geweten is -daar gaan we weer- is dat de Wiener Philharmoniker, het orkest van het nieuwjaarsconcert, er ook een voetbalploeg op nahoudt: de Philharmonischer Fußballklub Wien. Op de erg professioneel ogende site van de club vind je alle informatie. Vooral de spelersfiches zijn interessant: naast de plaats die ze op het veld innemen kan je ook altijd lezen welk instument ze spelen. Zo is bijvoorbeeld aanvaller Ronald Janezic topschutter met 98 goals. Die Janezic, bijnaam Rooney, bespeelt beroepshalve de Wiener horn. Bemerk ook, op het clubvaantje, de leuze van de voetballende muzikanten: willpower, pride and honour. Voorwaar, een heel programma.
Nog over muziek: lezer L.H. uit M. stuurde ons gisteren een dansclipje door. "Het ultieme Fatboy Slim-clipje is natuurlijk Praise You", laat hij weten. Inderdaad: zeer de moeite waard. Nog leuk: Tavares! Heaven Must Be Missing An Angel. Merk vooral op hoe playback toen nog niet helemaal op punt stond: de meeste broertjes Tavares doen zelfs geen moeite om te verhullen dat ze zo maar wat mee wauwelen. En een klassieker: James Brown's Sex Machine. Fantastisch hoe hij na een paar tellen de hele zaal in beweging zet. En tot slot een toekomstige klassieker: Buscemi met Sahib Balkan. Het ziet er uit alsof het is opgenomen met lokale figuranten in het cultureel centrum van Beringen, maar grote klasse.
Gelukkig nieuwjaar! Dans, iedereen, dans! Vandaag en alle volgende dagen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten