Japan-expert doodt poetsvrouw kathedraal (Gazet van Antwerpen, 24.01.08), Electricien wurgt vrouw (website De Standaard, 24.01.08), Bekende operazanger herinnert zich niets van moord (De Standaard, 19.01.08),
Je vraagt je wel eens af wie die titels verzint. De nieuwswaarde van "man vermoordt echtgenote" is, tragisch genoeg, niet zo groot. Het omgekeerde -echtgenote vermoordt man- zou vermoedelijk nog net kunnen. Hoe verkoop je dan de zoveelste moordende man? Hoe maak je zo'n bericht een beetje spannend? Hoe trek je de aandacht van de verwende lezer?
Hoe pakt zo'n redactie dat aan? Doet ze navraag bij vrienden en kennissen van de betrokkenen: hadden ze hobbies? Vreemde voorkeuren? Opmerkelijke letsels of gebreken? Een bekende Vlaming in de familie? Speelden ze in hun jonge jaren in een popgroepje? Ooit de lotto gewonnen misschien?
Bij de Gazet van Antwerpen hadden ze het in dit geval gemakkelijk. En een Japan-expert én een kathedralen poetsende vrouw: dat kom je niet alle dagen tegen. Dat was dus in geen tijd geflikt. Op de webredactie van De Standaard zaten ze daarentegen met de handen in het haar. Na al dat rondbellen wisten ze nog altijd niets beters te verzinnen dan dat de man zijn brood verdiende met electrische leidingen te leggen. Ofwel ging het om een bijzonder saaie man, ofwel zaten ze deze namiddag in Groot-Bijgaarden te slapen.
Dat van die operazanger is trouwens ook best intrigerend. Twijfelde de eindredacteur? Was die niet zeker dat de vermelding operazanger in de titel voldoende de aandacht trok? Was er bijvoorbeeld iemand die opperde: dat is geen nieuws, wat kan je anders van dat goddeloze artiestenvolkje verwachten? Was het daarom dat ze er, voor alle zekerheid, het epitheton bekende aan toevoegden, zodat de lezer onwillekeurig dacht: zou het om Koen Crucke gaan of Helmut Lotti? Dat moeten we lezen! Bingo.
Het is altijd wat op zo'n krantenredactie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten