Interessant stuk in The Economist. Europeanen schuwen in het dagelijkse leven zoveel mogelijk risico's. Amerikanen beweren dan wel dat ze wild en meeslepend willen leven, maar in de praktijk proberen ze net zo goed alles wat enigszins gevaarlijk is uit te bannen. Nee, dan de Russen: die trekken zich nergens wat van aan.
Zo lezen we vandaag op de site van NRC dat de Russische autoriteiten met helikopters, boten en een noodbrug honderden vissers van een ijsschots hebben gered. De schots in de Zee van Ochotsk was op drift geraakt terwijl honderden vissers ze gebruikten als plek om hun hengels uit te werpen. De schots dreef vervolgens door sterke wind weg van de kust:
Van de vissers, onder wie nogal wat mensen met een slok te veel op, moesten sommigen door de reddingsdiensten ervan worden overtuigd om hun visgerei achter te laten op het ijs. In totaal 775 mensen werden van de drijvende ijsvlakte gehaald, meldden de reddingsdiensten van het Oost-Russische Sachalin. Elk jaar hebben in Rusland tal van reddingsoperaties plaats om mensen van ijsschotsen te halen.
In The Economist verklaren ze die Russische voorliefde voor gevaarlijk leven als volgt: Rusland is a place where life is so full of lethal danger that some people see little point in reducing risk at the margins: a world of gaping pot-holes, tipsy ambulance-drivers and melting icicles which hang from ledges like daggers. In a land where life expectancy (at 59 for males, lower than in Guatemala or Bangladesh) is lamentably short, people apparently see little value in driving slowly, or in cutting down on alcohol or tobacco.
Is dat zo? Mijden we risico's en gevaar naarmate het perspectief van een langer leven realistisch wordt? Intuitief zou je net het omgekeerde verwachten: als je weet dat je maar kort leeft, spring je spaarzaam om met de tijd die je hebt.
Maar misschien is dat een héél Europese gedachte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten