Hoogwaardigheidsbekleder begeeft zich tussen het volk. Schudt handen, aait kleuter over de bol, krabt vriendelijke hond achter het oor, informeert naar de gezondheidstoestand van kwiek oudje -in september zevenentachtig en ik heb nog al mijn tanden!- en proeft even van de zelfgestookte pruimenjenever, typisch voor de streek.
Iedereen blij en tevreden: zo'n geweldig hoogwaardigheidsbekleder hebben we hier nog niet gehad, het lijkt wel een gewoon mens!
Dat, beste lezer, is precies wat we gisteren bedoelden. Waarom leeft een groot deel van ons de hele tijd met zijn pet in de handen, altijd bereid om het hoofd te buigen en onderdanig zich alles te laten welgevallen van diegenen die zich ellebogenwerkend een plaatsje hoger in de pikorde hebben veroverd? Want bovenstaande situatieschets is, laten we wel wezen, géén feest van de directe democratie. Als de hoogwaardigheidsbekleder zich even verlaagt en zich op schijnbaar gelijke voet onder ons begeeft, dan vormt dat alleen maar een bevestiging van de bestaande hiërarchie. De hoogwaardigheidsbekleder stapt daarna gewoon weer op zijn verhoogje: dan is hij weer een bijzonder mens.
Kijk even mee naar het prentje bovenaan de tekst. Een verzameling blije mensen. Helemaal links, met het blauwe hemdje, staat een lokale bobo. Die toont zich vandaag van zijn meest gulle zijde. Brave mensen die mee deden aan een wedstrijd ingericht door het plaatselijke bestuur krijgen een prijs. Toch mooi van de bobo! Inderdaad. Wat krijgen de mensen: een zak gevuld met gadgets met daarop het logo van de stad. Helemaal gratis!
Hallo? Is daar iemand thuis in al die hoofden? Denkt iemand soms nog wel eens na? De bobo geeft jullie promotiemateriaal van de stad, betaald met jullie eigen belastingsgeld.
We leggen het eenvoudiger uit. Geef even allemaal jullie portemonnee. We halen er bij iedereen een briefje van tien euro uit. Hier is de portemonnee terug. En nu doen we een wedstrijd. Hoera: die twee daar vooraan, die meneer met zijn hoed en die mevrouw met de muts hebben gewonnen. Hoera, bravo! Jullie krijgen allebei vijf euro. En wat zeggen we nu?
Leve de hoogwaardigheidsbekleder, leve ons.
(De foto en het officiële verslag van de festiviteiten haalden we hier.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten