Volgens The Observer stoppen we best met e-mailen als we tussendoor ook nog een beetje willen werken. E-mail blijkt a broken business tool: de gemiddelde werknemer is tussen anderhalf en twee uur per dag bezig met te proberen het inkomende e-mailverkeer in bedwang te houden.
Wereldwijd vliegen er momenteel dagelijks 196 miljard e-mails rond, een cijfer dat volgens berekeningen tegen 2011 zal zijn toegenomen tot 374 miljard. Dat moet slecht aflopen. Daarom organiseren slimme bedrijven nu al e-mailloze dagen. Werknemers moeten dan met elkaar praten of telefoneren. Bovendien zijn wetenschappers op zoek naar systemen die onze computers moeten helpen nuttige van minder nuttige e-mails te onderscheiden.
Dat is, vrezen we, niet de kern van het probleem. Het punt is dat we dat ons zelf aan doen. In het begin was e-mailen leuk en nuttig. Dat is het al lang niet meer. E-mail is er verantwoordelijk voor dat het werk nooit meer stopt. Mensen zitten op de trein hun mails te bekijken en checken thuis om de zoveel tijd nog even of er niets belangrijks is binnengekomen. Eigenlijk wordt de werkdag daardoor oneindig. En dan maar zeuren dat we het druk, druk, druk hebben.
We spreken twee dingen af. Eén, we zeulen nooit meer draagbare computers mee van en naar het werk. Werken doen we op het werk: niet in onze eigen tijd. Twee, als we thuiskomen schuiven we de meubels aan de kant en leggen we leuke plaatjes op. Als daar zijn: Elvis, Elvis en Elvis. Respectievelijk (filmpjes!) in Surrender, Jailhouse Rock en Don't Be Cruel.
Elvis Presley bekeek nooit zijn e-mails. En toch ging Elvis met de mooiste meisjes naar huis. Laat dat een les wezen. Woo-hoo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten