Vandaag zouden we eigenlijk nogal lelijke dingen willen zeggen maar we proberen dat enigszins te vermijden.
De Broeders van Liefde vinden, lees je op de website van De Standaard, bij monde van ene Broeder Stockman, dat 'de wijze waarop wordt omgegaan met de euthanasie die Hugo Claus pleegde, de wijze waarop sommigen deze daad niet alleen proberen goed te praten, maar zelfs als summum van edelmoedigheid de hemel in prijzen, tegen de borst stoot'
'Is het leven van mensen die hun woorden niet meer vinden, dan waardeloos geworden? Hebben zij het recht, en misschien zelfs de plicht om euthanasie te vragen, om de maatschappij toch niet meer tot last te zijn, om hun familie te bevrijden van een zorg die wel eens lang zou kunnen duren?'
'Want kijk naar Claus. Die heeft de moed gehad er een eind aan te maken, zijn familie niet meer tot last te zijn, de ziekteverzekering niet op te zadelen met medische en verzorgingskosten, hij heeft ruimte aan anderen gegeven, (...), een ode aan het leven van de volmaakten, van de succesvollen, die hun woorden tot heldere frasen kunnen kneden. In de 'Brave New World' is alleen nog plaats voor hen. Misschien is het dat juist in België waar we het meest verdriet voor moeten hebben'.
Dat mensen het in hun hoofd halen te denken dat ze beter dan de betrokkenen weten hoe die moeten leven, vinden we sowieso al verbijsterend. Denken, zoals Broeder Stockman, dat je beter dan een ander weet wanneer die mag sterven tart, vinden we, alle verbeelding.
Er lopen daarbuiten een heleboel zelf-ingenomen paternalisten rond, zouden we kunnen schrijven. Maar omdat we op Goede Vrijdag geen lelijke dingen willen zeggen doen we dat niet.
Mensen zouden elkaar wat meer gerust moeten laten.
(Op de foto: Echte Schrijvers! Gerrit Kouwenaar, Remco Campert, Simon Vinkenoog, Jan Elburg, Bert Schierbeek en Hugo Claus, Amsterdam 1952. Foto Ad Windig, Collectie De Bezige Bij, Amsterdam.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten