Het is al maart en het blijft verdacht stil. Nergens merk je er iets van. Nochtans werd 2008 door de Verenigde Naties uitgeroepen tot het Internationale Jaar van de Aardappel.
Wanneer doen de bevoegde instanties daar eens iets aan? Wanneer kiezen we Miss Aardappel? Waar blijft de Nationale Aardappelstoet? Hoe ver staat het met het Vlaamse Aardappelmuseum? Wanneer komt er een thema-avond op alle zenders over de wondere wereld van het bintje? De autoriteiten van dit land laten het eens te meer helemaal afwegen. Waar zit nu de gedoodverfde toekomstige premier als je hem nodig hebt?
Bekijk alvast de site van The Potato Museum, met daarop ondermeer het spraakmakende interview met chipsverzamelaar Myrtle Young. Chipsverzamelen: nog zo’n discipline waarin Vlaanderen helemaal nergens staat. Wanneer richt de bevoegde minister een taskforce in om ons internationaal op de kaart te zetten? Moeten we weer wachten tot het te laat is, totdat landen als Malta of Cyprus ons voorbijsteken op internationale chipsverzamelaarsconventies, totdat onze mooiste exemplaren worden opgekocht door oliesjeiks of verdwijnen in Koreaanse privé-collecties?
En nu we toch gevoelige thema’s aansnijden: hoe zou het eigenlijk nog met de Freedom Fries zijn? Toen de Fransen niet zo geweldig enthousiast waren om met de Verenigde Staten mee in Irak te gaan vechten, besloten sommige Amerikanen dat het tijd werd de French Fries te herdopen. In één beweging stelden ze trouwens ook voor om French Toast -wentelteefjes- Freedom Toast te noemen. Enig gesurf leert dat de nieuwe namen niet echt blijvertjes waren.
Heel interessant in die kwestie was de houding van onze Franse vrienden. Die wezen de Amerikanen er fijntjes op dat het eigenlijk om Belgian Fries ging. Toch wel een beetje laf van de Fransen: in goede tijden hebben we ze nooit horen protesteren wanneer hen, inderdaad onterecht, het vaderschap van de friet werd toegeschreven.
Afsluitend een cultureel moment. Op het prentje: het Angelus van Millet, ooit aanwezig in oneindig veel christelijke huiskamers. Wat niet zoveel mensen weten is dat de twee vrome mensen op de schilderij net bezig waren aardappelen te planten. Oorspronkelijk heette het schilderij effectief ook Prayer for the Potato Crop. Toch weer bijzonder leerrijk allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten