Politici mogen ook wel eens aan latere historici denken. Vandaag spreekt CD&V-voorzitster historische woorden. Haar partij, laat ze weten, deed haar laatste bod. De CD&V-voorstellen zijn die van de laatste kans. Als de Franstaligen er niet op in gaan is het gedaan.
De hervormingen tegenwerken, staat volgens CD&V gelijk met het op het spel zetten van de toekomst van het land. 'Wij zijn nog bereid de interregionale en interpersoonlijke solidariteit te verdedigen. Maar als men geen ernstig gesprek over de inhoud van onze voorstellen wil aangaan, als men de noodzakelijke hervormingen voor ons land onmogelijk maakt, sluiten wij geen enkele optie uit', aldus Thyssen (De Standaard online, 8.06.08).
Geen enkele optie? Dus ook separatisme niet, vroeger ze haar. Thyssen bevestigde. Voor de CD&V houdt het, bij mislukte onderhandelingen, op. Dat maken we het einde van België mee.
Dat is wel wat. Alleen jammer dat de partij vandaag, of all places, vergaderde in ... Plopsaland! Stel je voor: latere historici die proberen uit te leggen waar zich precies het fundamentele keerpunt in de inter-Belgische verhoudingen situeert, het moment dat de CD&V openlijk voor het separatisme koos. En dan moeten ze het hebben over, zucht, De Verklaring van Plopsaland.
België begon in de opera, met de Stomme van Portici, en eindigde in Plopsaland, met de rede van Thyssen.
Plopperdeplopperdeplop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten