Gewone mensen weten niet wat goed voor ze is. Als je het volk zijn gang laat gaan, loopt het toch maar in zijn ongeluk. Gelukkig zijn er experten in allerlei soorten en gewichten. Die weten dat wel. Gewone mensen moeten luisteren en doen wat die experten zeggen. Dat bespaart veel narigheid.
Dat is zo'n beetje de teneur in de commentaren bij het Ierse EU-referendum. Weldenkende mensen geloven blijkbaar nog het meest in een systeem van verlicht despotisme. We citeren, bij wijze van voorbeeld, uit een opiniestuk van een Antwerps politicoloog (De Standaard, 14.06.08).
Het eiland telt meer schapen dan burgers en ligt allesbehalve in het centrum van Europa. Maar die verdomde Ieren zijn er toch maar weer eens in geslaagd om het Europees integratieproces te vertragen.
De Ieren zijn om twee redenen een asociaal zootje, verklaart de politicoloog. Een: Ierland is rijk geworden dankzij Europa. Stank voor dank dus. Twee: Asociaal omdat de meeste lidstaten ondertussen het verdrag hebben geratificeerd.
De Ieren zijn ook een beetje dom. Ze weten van niets en stemmen tegen, bijvoorbeeld omdat ze slecht hebben geslapen. Of omdat ze om de tuin worden geleid door enkele (soms rijke) lui die hard kunnen roepen en ofwel effectief nadeel zouden ondervinden door het verdrag ofwel de aan de macht zijnde regering om politieke redenen de das willen omdoen.
Gelukkig voor de Ieren ligt het niet alleen aan hen. Het ligt, in het algemeen, aan de burgers die niet verder kijken dan hun neus lang is. Burgers mogen best hun gedacht zeggen hoor: bijvoorbeeld over totaal onbelangrijke en dus ongevaarlijke onderwerpen. Wanneer het geschilpunt zeer herkenbaar is voor de burger, dicht bij zijn eigen leefwereld, en dus best op lokaal niveau, en in redelijk simplistische termen samen te vatten, en op een relatief neutrale manier in vraagvorm aan de kiezer voor te leggen, als aan al (!) deze voorwaarden is voldaan, dan pas zou men kunnen overwegen om alle burgers te raadplegen via een referendum.
Om al deze redenen zijn wij bijzonder blij met de Ierse nee-stem. Wat dat soort elitaire mispunten ongelukkig maakt, kan niet genoeg worden aangemoedigd.
Om het Ierse levensgevoel nog even nadrukkelijker in de verf te zetten: twee fijne stukjes -met muziek- uit de werkelijk geweldige Ierse film Hear My Song. De film gaat over de beroemde Ierse tenor Josef Locke die Groot-Brittannië moest ontvluchten omdat hij zijn belastingen niet betaalde. Locke dook onder in zijn geboorteland en trad af en toe incognito op. Tot grote vreugde en jolijt van de Ieren. Het eerste stukje: Joseph Locke verdient de kost als schipper op een overzetboot. Als hij denkt dat niemand het hoort, oefent hij muziekjes in. Het tweede stukje: Mickey, die Locke opnieuw in Engeland wil doen optreden, heeft een oud vervallen theater gevonden waar Locke, onder een andere naam -maar iedereen weet al snel om wie het gaat- een formidabel concert geeft. Ook de politie komt er echter achter en valt de zaal binnen. Vooraleer ze hem inrekenen mag Locke nog een afscheidsliedje zingen, wat hij met glans doet.
Leve de Ieren, leve Josef Locke. May the wind always be at your back!
May the road rise to meet you
May the wind be always at your back
The sun shine warm upon your face
The rains fall soft upon your fields
And until we meet again,
May God hold you in the hollow of his hand.
(Traditional Irish Blessing)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten