Tom Naegels heeft vandaag in de krant (De Standaard, 21.06.08)natuurlijk wel een punt. Als het verzamelde artiestengilde kant kiest in een maatschappelijk debat, heb je onwillekeurig de neiging om de argumenten van de tegenstrevers een stuk ernstiger te nemen. Maar in dit geval, de kwestie van de Lange Wapperbrug (Oosterweelverbinding), geven we de zangers en de dichters het voordeel van de twijfel. De nieuwe brug lijkt ons, om vier redenen, geen goed idee.
1. Een klassiek conservatief argument: het is gevaarlijk. Eigenlijk, daar moeten we eerlijk in zijn, kan niemand op dit moment precies voorspellen wat de gevolgen voor milieu en gezondheid zullen zijn. Dan kies je, denken wij, beter voor voorzichtigheid. Als er goede redenen zijn om aan te nemen dat de nieuwe brug gigantische hoeveelheden fijn stof zal veroorzaken en als we weten dat fijn stof voor veel dingen niet goed is, dan besluit je redelijkerwijs: niet doen.
2. Nog een conservatief argument: het is nutteloos. Verkeer zit behoorlijk ingewikkeld in elkaar, maar van één ding kan je zeker zijn. Als je nieuwe wegen voorziet, los je het mobiliteitsprobleem hooguit tijdelijk op. Voor je het weet is de file terug with a vengeance. Nieuwe wegen trekken méér chauffeurs aan. Als het verkeer ergens lijkt te bewegen trek het gewoon méér verkeer aan. En daardoor staat het onvermijdelijk na verloop van tijd weer stil. Dus: niet doen.
3. Nog een keer conservatief: je weet waaraan je begint, maar je weet niet waar het eindigt. Het Rekenhof laat nu, nog voor er ook maar één put gegraven of een meter beton gelegd is, verstaan dat het budget zal worden overschreden. Er hangt een opmerkelijk flou artistique over de begroting van het project. Dus kan je redelijkerwijs verwachten: het gaat langer duren en meer kosten dan begroot. Misschien, lessen trekkend uit vergelijkbare megaprojecten, erg veel langer en erg veel duurder. Daarom, nogmaals: niet doen.
4. Om af te sluiten, nog een anarchistisch argument: macht doet slechte dingen met mensen. Dat merk je aan de Antwerpse burgemeester. In aloude regententraditie heeft de burgemeester besloten dat de burgers niets van het project in kwestie begrijpen. Daarom is hij ze ook geen uitleg meer verschuldigd. Walk and don't look back, is naar eigen zeggen het principe -ontleend aan een flauw namaak reggaeliedje van Mick Jagger en Peter Tosh- waardoor de burgervader zich voortaan laat leiden. Dat is uitermate zorgelijk. Voor de geestelijke gezondheid van de burgemeester is het beter dat we hem tegen zichzelf in bescherming nemen. Niet doen dat project.
Zo. Daar heeft de wereld niet van terug. Een gefundeerde mening en wel vier argumenten. Nu mogen we buiten spelen.
(Hier het liedje van de tegen de Wapperbrug agerende artiesten. Hier het officiële voorstellingsfilmpje (merk op dat er in het filmpje bijna geen auto's op de nieuwe ring rijden: lekker rustig, laat maar komen dat project. Anderzijds: wie gaat dan de benodigde tol betalen?). Hier de site van tegenstanders. En op het prentje: de enige echte Lange Wapper)
2 opmerkingen:
Mijn zondag kent een fijne voorzet: vier argumenten om me eens lekker te laten gaan.
Argument 1.
Fijn stof: heerlijke uitvinding !
Een twintigtal jaar geleden hielden lieden die het goed voorhadden met de problematiek van de luchtverontreiniging zich vooral bezig met het lood in de benzine en de zwavel in de dieselolies. Voorts maakten ze zich zorgen over NOx-en en de zure regen waardoor de meren en de bossen in Scandinavië doodgingen. Hebben die snoodaards ondertussen toch wel dat lood uit de benzine gekieperd en het zwavelgehalte sterk gereduceerd. Weg argument. Over de bossen in Scandinavië hoor je ook al niet veel meer, tenzij in één of ander programma over ecologisch beheerde bossen voor de productie van FSC-hout. Ondertussen hebben we roetuitstoot gehad. Maar verdorie nog aan toe: begint iedereen toch geen roetfilters te plaatsen. Gelukkig kan men nu fijn stof detecteren. Hiermee kunnen we waarschijnlijk wel een tijdje voort. Fijn stof is trouwens ook het argument dat in Gent naar voor gebracht wordt tegen de uitbreiding van het nieuwe station: als je de capaciteit van het station uitbreidt en een degelijke parking voorziet, dan breng je gigantische hoeveelheden fijn stof de stad binnen: niet doen dus, die uitbreiding van het station. Heerlijk argument dus dat fijn stof: het heeft iets van Solo braadmargarine: met fijn stof begonnen is half gewonnen !
Het tweede argument: Een ringweg hoeft helemaal niet rond te gaan, stel je voor dat je daardoor het verkeer vlotter laat verlopen! Zo is de ringweg in Gent ook nog niet zo lang volledig een ring en gaat rond Brussel rijden ook niet echt vlotjes. Maar blijkbaar hoort het dus zo bij ringwegen. Zij worden niet gesloten zodat ze zouden bijdrage aan dagelijks een honderdtal kilometer file en dat is voor ons eigen goed. Inspanningen leveren om het verkeer vlotter te laten verlopen zou toch maar nog meer verkeer aantrekken. Heerlijk landje: niets doen is hier zowat het meest nuttige. Niet te verwonderen dat al die Nederlanders wel naar Vlaanderen willen afzakken. Eigenlijk houd ik wel van dit argument, hier ga ik niet tegenin! Wat die honderden kilometers ons ecologisch en economisch kosten, zal ons dan natuurlijk worst wezen.
Het derde argument: de centen. Daar zijn we natuurlijk allemaal – soms toch- gevoelig voor. Het feit dat er een flou artistique over de begroting hangt, kan er misschien wel eens op duiden dat ze met veel realiteitszin is opgesteld. Dergelijke projecten zijn immers a priori niet correct te begroten. Om de goodwill van morrende criticasters op te wekken worden ze met opzet naar onderen toe begroot, er wordt in Vlaanderen niets steeds voor het meest architectonisch gedurfde ontwerp gekozen. Dat is inderdaad fout. Alles naar boven toe begroten en opteren voor het ergste scenario is hier de boodschap. Een megaproject dat het karakteristieke plaatje van Antwerpen als dé Vlaamse provinciestad zou kunnen veranderen mag immers wel wat kosten. Ja, de Lieve Vrouwentoren is schoon en de Boerentoren ‘speciaal’, maar mag het voor één keer eens ‘een schelleke méér’ zijn in ons al zo lage landje ?
Het laatste - anarchistisch – argument, daar breng ik uit principe niets tegen in. Maar daarom hoeven we PJ niet in bescherming te nemen. Het project zal er komen en het zal een succes zijn. Desnoods wordt het succes erin gehamerd, net zoals Bilbao of Guillemin successen (zullen) zijn. (In Bilbao loopt de snelweg trouwens dwars door het museum, maar ja, toen ‘bestond’ fijn stof nog niet.) Macht doet slechte dingen met mensen, of haalt op z’n minst het slechte boven. De enige manier voor het klein grut om daarmee om te gaan is door achteraf toe te geven dat de Macht visionair was, en wij dom. En, als we het geluk hebben dat al het doemdenken over de brug toch bewaarheid wordt, gaat PJ lang vóór dat de brug af is op z’n bek. Misschien mag Ludo dan het lintje doorknippen.
"Niets doen is hier zowat het meest nuttige": we hadden het zelf niet beter kunnen formuleren. Een welhaast taoïstische wijsheid!
Een reactie posten