Wereldvoedseltop

Als je vroeger belangrijk was, dan liet je dat merken. Als je een feest gaf mocht het wat kosten. Meer zelfs: moest het wat kosten. Laten zien dat je er warmpjes in zat, was goed bestuur. Wie liet zien dat hij rijk was, gaf ook het signaal dat hij machtig was. En bij wie machtig was wou je graag horen. Een rijkelijke levensstijl was een rationele investering: door op grote voet le leven kreeg je aanhang en macht en daardoor werd het dan ook weer makkelijker om op grote voet leven, enzovoort.

In samenlevingen waar je er niet van kan uitgaan dat de staat voor je veiligheid zorgt zie je dat nog steeds. Belangrijke mensen leven op grote voet, hebben dure auto's en behangen hun echtgenotes en minnaressen met goud en juwelen. Zo'n man heeft macht, denken anderen. Die loop je best niet voor de voeten of, nog beter, ben je liefst maatjes mee. En zo wordt zo'n man steeds machtiger.

In ons soort samenlevingen ligt dat anders. Hier moet je vooral goed staan met de publieke opinie. En dus proberen machtige mannen en vrouwen toch vooral als gewone mensen door het leven te gaan. Geen opzichtige tekenen van rijkdom vertonen, geen uitspattingen: voor je het weet stuit je koning kiezer voor de borst.

Dat de wereld democratiseert merk je ook aan dat soort dingen. In Rome houden ze deze week wereldvoedseltop. Als er op zo'n top wordt gepraat over de honger in de wereld, dan kan je er natuurlijk donder op zeggen dat de pers uitzoekt wat er voor de aanwezige wereldleiders op tafel komt.

Vroeger trokken die zich daar niet zoveel van aan. Vandaag wel. Of althans: hebben ze jongens en meisjes in dienst die daar over nadenken en die weten wat gevoelig ligt bij de publieke opinie. Dat kan je afleiden als je de menu's van deze en van de vorige wereldvoedseltop vergelijkt, lees je vandaag in The Times.

2002 menu

Foie gras and toast with kiwi fruit
Lobster in vinaigrette
Fillet of goose with olives
Seasonal vegetables
Compote of fruit with vanilla
Vins multiple fine wines

2008 menu

Vol au vent with sweetcorn and mozzarella
Pasta with cream of pumpkin and shrimps
Veal olives with cherry tomatoes and basil
Fruit salad with vanilla ice cream
Vin Orvieto Classico Poggio Calvelli 2005

Géén eendenlever, kreeft of ganzenfilet: koninginnehapje, pasta en stukje kalfsvlees. Klinkt héél gewoon. Nu ja, ze zullen alleszins niet met honger naar huis gaan. Hoeft ook niet, natuurlijk. Daar wordt niemand beter van.

(Het prentje: Pieter Breughel de Oude, De Boerenbruiloft, 1568)