Dylan denkt

Dylan denkt, concludeer je onwillekeurig als je bovenstaand prentje ziet. Maar dat is, als je een nieuw boek over creativiteit - Jonah Lehrer, How Creativity Works (een uittreksel hier) - mag geloven, nu net niet het geval. Als het er op aan komt, denkt Dylan niet. Want: creativiteit komt niet als je het vraagt. En nadenken helpt daarbij al helemaal niet.

In 1965 zat Dylan in een creatieve impasse. Hoe nadrukkelijker hij nieuwe nummers probeerde te schrijven, hoe minder die kwamen. Dylan trok zich terug in een hutje in Woodstock, New York, en besloot vooral op te houden te proberen het soort Belangrijke Songs te componeren waarvan hij meende dat ze van hem werd verwacht. En toen hij die gedachte losliet kwam het en was het ook niet meer te stoppen: hoe minder Dylan de creatieve stroom probeerde te sturen, hoe beter het bleek te gaan. Dylan schreef in één geut Like A Rolling Stone (muziekje) en was van zijn mentale blokkering bevrijd:

The story of Like A Rolling Stone is a story of creative insight. It took only a few seconds before a mental block became a work of art. In a 1966 interview with Playboy, Dylan assessed the impact of the sudden breakthrough on his music. "Last spring, I guess I was going to quit singing," he said. "But Like A Rolling Stone changed it all: I didn't care any more about writing books or poems or whatever. I mean, here was something that I myself could dig."
What Dylan dug was the strangeness of the song, the way it sounded like nothing else on the radio. In that lonely cabin, he found a way to fully express himself, to transform the fragments of art in his head into a new kind of song. He wasn't just writing a pop single – he was rewriting the possibilities of music.

(Het heeft, begrijpen we, iets met de twee helften van het brein te maken. In het ene deel nemen we de dingen letterlijk, in het andere nemen we met dat letterlijk nemen een loopje. Soms moet je, in plaats van heel erg rationeel en analytisch te zijn, de dingen dus gewoon loslaten en dan neemt de meer anarchistische hersenhelft het over en komen er, hopla, nieuwe gedachten vrij. Si non è vero, ...)