Vandaag blijkt ongeveer elke tweede Scandinaviër thrillers te schrijven. Er zijn vermoedelijk ganse dorpen waar inmiddels iedereen van de thrillerschrijverij leeft; schuren vol mannen en vrouwen die van 's morgens tot 's avonds misdaadromans bedenken. Het recept is dan ook redelijk eenvoudig: slecht weer, sombere mensen, kindermisbruik of extreemrechtse complotten (of soms allebei) en detectives met relatieproblemen. Het is, laten we eerlijk zijn, een beetje voorspelbaar geworden.
Dan lees je veel beter de tien Martin Beck-romans die het echtpaar Sjöwall en Wahloo (prentje) tussen 1965 en 1975 schreef. Ook daar is het vaak slecht weer, zijn de mensen geen lachebekjes, wordt er politiek gecomplotteerd en loopt het huwelijk van het centrale personage spaak. Maar daar houdt de gelijkenis op. Sjöwall en Wahloo schreven wat je zou kunnen omschrijven als maatschappijkritische misdaadromans. Je leest een ongemeen spannend verhaal en na afloop concludeer je onwillekeurig dat detectives dan wel mooi boeven kunnen oppakken, maar aan de achterliggende samenlevingsproblemen ook niet veel kunnen doen. Het slotwoord van het laatste en meest politieke boek, De Terroristen, is dan ook niet geheel toevallig 'Marx'.
Per Wahloo is al weer lang dood, maar Maj Sjöwall leeft nog en is, volgens The Guardian, ook niet zo'n fan van de hedendaagse Scandinavische golf: The grandmother of Scandinavian crime writing has said her counterparts today are too concerned with screen adaptations of their work and "are not about police work and crime, but very much about love and relationships – like girls' books". Die zit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten