In 1950 kwalificeerde India zich voor het WK voetbal in Uruguay. Maar omdat de internationale voetbalbond de reglementen veranderde en verbood dat spelers op blote voeten speelden, verkoos India thuis te blijven.
Indiase voetballers speelden meestal blootvoets. Dat weerhield de nationale ploeg alleszins niet om zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen van 1948 en 1952. In 1948, in Londen, verbaasde de Indiase ploeg de sceptische toeschouwers en tegenstrevers met haar sterke spel. De ploeg maakte na de Spelen nog een Europese toernee waarbij ze ondermeer Ajax versloeg. (Sommige van onze voor PSV supporterende vrienden zullen dit graag lezen.) In 1952, in Helsinki, was het, op blote voeten in bijzonder bar weer, enigszins minder. Tegen Joegoslavië gingen ze met 10-1 de boot in.
Dat halen we allemaal uit een bijzonder leuk voetbalboek: De Maradona van China en andere landen. Een wereldreis van de Nederlandse journalist Wiep Idzenga (Houtekiet/Atlas, 2007). Idzenga gaat op exotische locaties -Nepal, Mongolië, Pakistan, India, Thailand, Birma en nog wel wat landen- op zoek naar de grootse voetballers uit de nationale geschiedenis. Dat levert, uiteraard, voor voetballiefhebbers fantastische verhalen op.
Hebben ook mensen die niet zo voetbalminded zijn er wat aan? Vermoedelijk minder, hoewel Idzenga met veel enthousiasme de zeldzame charmes en vele ongemakken van avontuurlijk reizen beschrijft. Zelf besluiten we dan: met de trein naar de Belgische kust is ook al mooi. Maar andere mensen krijgen wellicht alleen maar meer zin om aan de andere kant van de wereld in gore hotelletjes te slapen, beroofd te worden op de bus en ziek te worden van bedorven eetwaar. Wij houden uiteraard niemand tegen.
En hoe kwamen onze jongens het weekeinde door? Het hangt er van af hoe je het bekijkt. Vorig jaar kreeg Maccabi een 9-1 pandoering in Merksplas. Gisteren speelden ze er 1-1 gelijk. Helemaal niet slecht, dus. Ware het niet dat onze jongens dit seizoen wel bijzonder vaak gelijk spelen. Al zeven keer, leren de statistieken: meer dan alle andere teams in de reeks. Dat belichaamt uiteraard bijzonder consequent de almaar kleiner groeien-gedachte, maar een klinkende overwinning mag ook wel eens. Voorlopig staan we in de degradatiezone. Dat moet beter kunnen.
(De mooie voetbalfoto bovenaan haalden we hier.)
5 opmerkingen:
Ware het niet dat onze jongens dit seizoen wel bijzonder vaak gelijk spelen. Al zeven keer, leren de statistieken: meer dan alle andere teams in de reeks. Dat belichaamt uiteraard bijzonder consequent de almaar kleiner groeien-gedachte, maar een klinkende overwinning mag ook wel eens.
Wat zullen we nou krijgen, pst.?
Bang geworden voor het slagen van uw heilige faalmissie? Lijdt ge nu al aan krimpmoeheid? Dat pleit dan niet voor het materiaal waaruit ge gevormd zijt.
Bijna de plaatsbekleder van Het Geringe in België, maar bah!, reeds na luttele weken waarin ge, amper gestoord door reacties, gans uw aandacht kon schenken aan de blogs, laat ge u verlokken door de duvel die hurkt in Het Grote Vat.
Pst. begeert een overwinning die klinkt…
Stijg dan ook maar op, pst.! Vlieg maar op hoor! Ga maar omhoog naar het giga-vat waar de dollen, de hollen en de vollen over mekaar buitelen.
dag Egbert,
Consistentie is een vaak overschatte deugd. We wilden hier nog aan toevoegen: "Of zoals ze in Duitsland zeggen: Jeder Konsequenz führt zum Teufel". Maar dan besloten we de herkomst en schrijfwijze van dat citaat na te trekken en toen ging het helemaal mis. Eén, je vindt zowel "Jede" als "Jeder" en dus weten we niet wat de grammaticaal correcte schrijfwijze is en onthouden we ons liever. Twee, het opmerkelijke is dat je dit Duitse citaat blijkbaar alleen in Nederland aantreft. Daar wordt het dan afwisselend toegeschreven aan Goethe of aan Luther. Een fraai voorbeeld van het uitvinden van tradities.
Wat we willen zeggen: af en toe meebuitelen met de dollen, de hollen en de vollen, dat moet ook kunnen!
Van welke instantie moet het meebuitelen kunnen, pst.? Evengoed kun je zeggen: ik hóef niet mee te stuiteren door het vat. Ik volhard in mijn schitterende isolement. Want, holle vaten klinken het hardst. PS. Aan de puntjes op mijn naam kun je aflezen dat ik Duitse worteltjes heb. Van moeders kant ook trouwens. Hoe denk je dat mijn ma heette? De Kleine… Veelzeggend toch? Ook haar familie wortelde in Duitsland, als Kleine, zonder ‘de’. Over de Duitse uitdrukking dit. Volgens mij is de juiste vorm die met ‘jede’ (bijvoeglijke vorm vóór een vrouwelijk woord). Iedere beginselvastheid loopt niet fijn af, heet het daarin. Ach, Duitsers, ze kunnen zo overdrijven, ook in hun afkeer. Anders dan Nederlanders en Belgen weten ze soms geen maat te houden hè?
Egbert,
weerom buigen we deemoedig het hoofd. We hebben nog een lange weg te gaan...
Goed ook dat er nog iemand de Duitse grammaticaregels in zijn hoofd heeft. Zelf hebben we op school wel leuke Duitse liedjes geleerd (van Wolf Biermann, bijvoorbeeld: wie kent die nog?), maar verbuigingen van lidwoorden en adjectieven, dat stak zo nauw niet. Wie had er immers ook weer de oorlog gewonnen?
Curieus ehh… raar. Dat over jouw school waar het niet zo nauw stak, pst.
Wat lees ik vandaag op teletekst van de NOS?
Steeds meer Nederlandse kinderen gaan in België naar school. Dit schooljaar gaat het om negentienduizend kinderen, een verdubbeling ten opzichte van tien jaar geleden. (…) Nederlandse ouders kiezen een Belgische school omdat daar meer structuur, orde en discipline zou heersen. Ook zouden de kinderen in België beter leren om respect te hebben voor docenten en hun medeleerlingen. Ook vinden de ouders het onderwijs er beter, vooral de vakken rekenen en taal. Verder zijn de klassen kleiner (!) en krijgen kinderen in groep 5 al Frans.
Overigens, pst., buig nóóit het hoofd. Zelfs niet voor mij, naamgever van je fiere blog.
(Buitendien, ik ken je streken. Morgen ga je toch weer in de fout. Belgen zijn allemaal Lambiekskes.)
Toedeloe.
Een reactie posten