Twintig frank

De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat je vroeger meer plezier had van je geld. Niet zozeer omdat er al dan niet meer koopkracht tegenover stond. Gewoon omdat de oude Belgische bankbriefjes-met-prentjes-er-op meer tot de verbeelding spraken dan de van elke vonk van inspiratie ontdane afbeeldingen die een commissie van .ambtenaren uitkoos om op de eurobiljetten te zetten.

Zo kon je aan de hand van een briefje van twintig frank claimen dat Elvis Costello koning van België was of, omgekeerd dat Boudewijn na zijn uren een bandje had, The Attractions, waarvan hij onder het pseudoniem Elvis Costello de voorman was.

Er was ook nog deze handige toepassing. (Minderjarige lezers worden nu verzocht naar een andere site te surfen.) Daarvoor had je twee briefjes van twintig nodig. Vervolgens nam je de ze één voor één, met de afbeelding van de koning op de voorzijde, en plooide de linkerbovenhoek om en wel zo dat de plooi halverwege de haarlijn van onze majesteit liep. Dan legde je de twee briefjes met de plooi tegenover elkaar en vroeg je "wat is dit?" Je zag dan onze vorst met tegen zijn hoofd gekleefd een tweede vorst. Het antwoord luidde daarop: een Siamese tweeling. En dan vervolgde je met de vraag: en "weet je vanwaar die komt" en je draaide beide briefjes om zodanig dat ze nog steeds tegen elkaar geplooid bleven en riep "Hieruit!". Aan de keerzijde van de hoofden zag je dan de twee omgeplooide stukjes hoofdhaar die, althans in de verbeelding van minderjarige jongens, verbazend leken op het vrouwelijke geslachtsorgaan.

Vroeger had je gewoon meer plezier van je geld.