Daarover zullen de meningen altijd weer verdeeld zijn. Mag je met een boek -als het jouw boek is tenminste- doen wat je wil, of hebben boeken ook rechten die je dus moet respecteren? De ene school zegt: als het mijn boek is dan smeer ik er desnoods chocopasta in om te markeren waar ik gebleven was. De andere school vindt dat er lijfstraffen moeten worden uitgedeeld aan wie in een boek, zelfs met het fijnste potlood, het meest bescheiden lijntje naast een goed geformuleerde gedachte of beklijvende passage trekt.
Maar over één ding zijn beide scholen het eens: van bibliotheekboeken blijf je af. Dat is gemeenschapsbezit. Daar ga je dus niet mee beginnen knoeien. Geen aantekeningen maken, geen uitroeptekens in de marge, geen omgeplooide hoeken als bladwijzer. Vandaar dit prentje uit de jaren 1930 dat de Amerikaanse bibliotheeklezer tot goede manieren probeerde te bewegen (via Library of Congress).
Iets anders: wat wel fantastisch is, zijn de bladwijzers die mensen in boeken nalaten. Michael Popek, zelf eigenaar van een tweedehandsboekenwinkel, verzamelt de dingen die vorige eigenaars in boeken stopten. Hij bundelde die bladwijzers in een wel leuk ogend boek: Forgotten Bookmarks: A Bookseller's Collection of Odd Things Lost Between the Pages. Hier vind je er wat voorbeelden uit.
1 opmerking:
Ik noteer graag "dingen" in de boeken die ik lees, maar ik vind het vervelend ze daarna uit te lenen omdat het persoonlijk is en ik vrees dat de mensen aan wie ik een boek leen het niet zullen begrijpen of er zelfs mee zullen lachen. En... ik leen graag boeken uit die ik graag gelezen heb!
Een reactie posten