Een reus

Een reus

Een reus kent zichzelf.
Hij zoekt een meisje zoet als een konijn
om weg te goochelen in en uit
de grote hoed van zijn hart.

Maar een reus is te hoog voor een meisje
en zij te blauw van onderdanigheid.

Het ras der reuzen sterft uit. Spijtig,
want hij kan zijn ogen openrekken
als spek en zijn spieren als slangen
doen spelen, tot vervelens toe.

Een reus is op ijskreem verlekkerd
en op honing van dikke hommels,
die de longen van de rots doen brommen
als dwergen in een waterdichte kerker.

Een reus weet wat hij wil.

Uit : Paul Snoek, Renaissance, 1963.

(Leest er iemand nog wel eens Paul Snoek? Snoek (prentje) -een dichter met een sportwagen, die bovendien ook nog eens zakenman was en motorcrosser- schreef ook wonderlijke prozastukken. Als je in de tweedehandsboekenwinkel "Bultaco 250cc" of "Kwaak- en Kruipdieren" - destijds als Marnixpocket uitgegeven - tegenkomt: niet aarzelen.)