We hebben al eerder een merkwaardige dierkundige evolutie onder de aandacht gebracht: het verdwijnen van de poedels. Op straat alle mogelijke soorten honden, vrijwel nooit nog poedels. Wie enigszins weet hoe de poedel in elkaar zit, kon de gevolgen voorspellen. Zodra poedels doorhadden dat ze schaars werden, gingen ze zich daar naar gedragen. Poedels luisteren bijvoorbeeld niet meer naar Baasje. Als Baasje ze er op aanspreekt, veinzen ze flauwtes en denkt Baasje, o jee, misschien is Bobbie wel heel erg ziek en wat dan, want nieuwe poedels vind je nauwelijks nog. En dus zie je steeds vaker taferelen als op het prentje. Poedels die plots beginnen trekkebenen of gewoon op de grond gaan liggen en het signaal geven dat ze écht niet meer op eigen poten kunnen staan. En of Baasje ze misschien kan dragen.
Poedels. Slimme beesten, hoor. Daar niet van.
Het prentje: via this isn't happiness.
3 opmerkingen:
Was het bestaan van poedels niet een van de 3 meest fundamentele redenen waarom Frank Zappa twijfelde aan het bestaan van een godheid? (of aan een zinnige god?)
Wie poedels kent, begrijpt Zappa. Waarmee niets kwaads is gezegd over poedels. Of over Zappa. Of over god.
uiteraard. niets dan goeds over de doden, de zeldzamen en de logisch ondenkbaren van deze wereld.
Een reactie posten