Uit recent onderzoek blijkt dat in zestiende eeuws Engeland bijna de helft van de overlijdens het gevolg was van verdrinking. Dat is niet niets. En ja, onze voorouders leefden misschien dichter bij de natuur en, ja, er werd bijvoorbeeld meer vracht vervoerd langs het water en, ja, omdat er geen straatverlichting was tuimelden er regelmatig voorouders in de gracht. Allemaal waar. Maar ruim de helft van de overlijdens gevolg van verdrinking? Hoe kon dat?
Onze voorouders, verneem je, konden niet zwemmen. Water, zo was de heersende opinie, was niet gezond. Als je er mee in contact kwam, liep je kans vreselijke ziekten op te lopen. Een opinie die je trouwens op café nog weleens verkondigd hoort door stevige bierdrinkers, wanneer je in hun gezelschap om een spuitwatertje vraagt.
Wanneer leerden onze voorouders zwemmen? Toen de Renaissance-idealen wijder verspreid geraakten en jonge mannen, net als hun voorbeeld de Romeinen, van baden en zwemmen een deugd maakten.
Als je daar over nadenkt: iets zo vanzelfsprekend als zwemmen, dat je overal ter wereld en in alle tijden aantreft, ging in het middeleeuwse Europa voor langere tijd verloren, als gevolg van een vooroordeel, en werd vervolgens herontdekt, onder invloed van de veranderende mode.
De mensheid: het is een vreemde soort.
Het prentje: de allerberoemdste drenkeling uit Tudor-Engeland, Ophelia. Overigens: volgens weer ander recent onderzoek liet Shakespeare zich daarbij inspireren door een echt gebeurd feit. (Het afgebeelde schilderij is van Sir John Everett Millais (1829-1896) en dateert uit 1851-52.)
3 opmerkingen:
"Violent or unnatural death" (caused by accident). Dus niet alle overlijdens, heer pst. Dat zou aan de hoge kant zijn.
Dat is correct opgemerkt, waarvoor dank. Maar het verandert niets aan de rest van het betoog.
Geenszins! En het blijft inderdaad een opmerkelijke vaststelling!
Een reactie posten