Wat je onze voorouders ook moet nageven is dat ze gevoel hadden voor stijl en decorum. In 1908 stond Moskou onder water. Tweehonderdduizend mensen waren dakloos. Ontelbare Moskovieten lieten het leven. (Het meestal louter in overdrachtelijke zin gebruikte woord ontelbaar mag je hier overigens letterlijk nemen: de Russische autoriteiten bleken niet in staat zelfs maar bij benadering een getal te plakken op het aantal dodelijke slachtoffers.)
En bekijk dan bovenstaand prentje: mensen zijn op het dak gevlucht. Maar, ziet, de fotograaf passeert en meteen ontstaat een pittoresk tableau vivant. Een deel van de groep gaat er bij zitten, een ander deel positioneert zich daar ordelijk achter. Iemand -niet toevallig diegene met de meest schilderachtige mantel- drapeert zich voor de voeten van het gezelschap; enkele vermetelen kruipen op de dakkapel, zodat ook dat deel van het beeld fraai gevuld is. En dan is er nog de grapjas van het gezelschap die bestudeerd nonchalant tegen een ladder leunt.
Meesterschap ligt in de details: merk die Thonet-stoel links vooraan. Dat die gewoon toevallig zou zijn omgevallen is niet erg geloofwaardig. Vermoedelijk dacht het gezelschap: een rechtopstaande stoel op een schuin aflopend dak, dat is geen zicht. Dan leggen we hem in het verlengde van de gedrapeerde man. En zo ontstaat een perfecte enscenering. Stijl en decorum.
Het prentje: via Poemas del rio Wang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten