Ja, dat weten jonge mensen niet meer. Vroeger kon je ze aantreffen, leunend tegen huisgevels of doelloos langs de straten dwalend: mensen die aan het wachten waren op de komst van de televisie. De vroegste vermeldingen in de bronnen dateren al uit de zeventiende eeuw. Maar vooral op het einde van de negentiende eeuw (prentje) nam de gewoonte haast epidemische vormen aan. Het televisieverwachten werd algemeen als een groot maatschappelijk probleem gezien. In sommige landen werd zelfs de gedachte geopperd om televisieverwachters van de straat te plukken en af te voeren naar de kolonies. In eigen land kwam het regelmatig tot gewelddadige confrontaties met zogenaamde televisienihilisten. Die beweerden dat televisie er helemaal nooit zou komen, dat het een mythe was, een verzinsel om mensen dom te houden. De televisieverwachters eisten dan weer dat in de Grondwet werd ingeschreven dat iedere burger het recht had te wachten op de komst van de televisie, waar en wanneer hij dat wenste.
Op 13 juni 1925 werd het wachten beloond. Toen bewees Charles Francis Jenkins dat een gesynchroniseerde transmissie van beeld en geluid mogelijk was, door over een afstand van vijf mijl beelden van het silhouet van een molen te versturen.
Denk daar vanavond maar eens aan als je de zapper ter hand neemt.
Het prentje: via: lovedaylemon.
1 opmerking:
bij deze mooie foto blijf ik me afvragen waarom je een mooi venster hebt ) dat je kamer van licht voorziet - om het vervolgens vol te zetten met even mooie planten (die elders horen) ... Als ik dan aan televisie denk, zie (sic) ik een gelijkaardig probleem. Denk daar maar eens over na dit weekend (of lees een goed boek, of hou je anders nuttig bezig).
(en nu ga ik weer eens bewijzen dat ik geen robot ben - ik ben een rat - anders krijg ik dit bericht niet gepubliceerd)
Een reactie posten