Tijdreizen

Laten we er maar van uitgaan dat het niets wordt met tijdreizen. Want als het er in de toekomst ooit van zou komen, dan hadden we er nu al iets van gemerkt. Dan kwam je wel eens mensen tegen uit 2063 of 12063, bijvoorbeeld. Gezellig een dagje er tussenuit naar 2012, dachten die. Niet dus. Conclusie: tijdreizen komt er niet.

Tenzij. Tenzij dat het in de toekomst ooit wel heeft bestaan, maar dat men het inmiddels aan banden heeft gelegd als zijnde te ingewikkeld en te gevaarlijk. Dan heb je immers de hele tijd mensen die terugreizen om het verleden naar hun hand te gaan zetten. Snel even naar 1960 en ter plekke de iPad en de gsm en het internet uitvinden. Om dan te constateren dat er al één is geweest uit een toekomst na jou die snel naar 1959 is geweest en je voor was. Voor je het weet eindig je met skateboardende holbewoners. Of met Julius Caesar die gauw nog even naar de zonnebank fietst voor hij Gallië verovert, om daar aangekomen te constateren dat de Gallische bommenwerpers klaar staan om Rome met kernwapens plat te leggen. Dat soort dingen. Ingewikkeld en gevaarlijk.

Andere mogelijkheid: tijdreizen bestaat wel. De hele tijd komen er mensen uit de toekomst op bezoek, maar die hebben, vooraleer ze in de tijdmachine stapten, plechtig uiterste discretie moeten beloven. Ze moeten zich, op straffe van ter plekke te worden ontbonden in factoren, onthouden van elk contact met ons en mogen nergens aankomen.

Of wat overigens natuurlijk ook kan is dat ze hier gewoon de hele tijd zijn, maar dat ze in de toekomst iets hebben uitgevonden waarmee ze ons dat, telkens wanneer we zo'n toekomstmens ontmoeten, doen vergeten.

Misschien iets met Higgs-bosondeeltjes of zo.

Het prentje: hier woonde in 2063 Jacob Von Hogflume (1864-1909). Wie? Inderdaad, Jacob Von Hogflume.