Hond Met Bijnaam Knak
God, zegen Knak
Hij is nu dood
Zijn tong, verhemelte, was rood
Toen was het wit
Toen was hij dood
God, zegen Knak
Hij was een hond
Zijn naam was Knak
Maar in zijn hondenlichaam stak
Een beste ziel
Een verre tak
Een oud verbond
God, zegen Knak
Jan Hanlo (1912-1969), Verzamelde Gedichten, Uitgeverij Van Oorschot, Amsterdam, 2006.
Het prentje: Jan Hanlo, hond Knak en, verstopt achter de grote kist, de moto waarmee Jan Hanlo in 1969 tegen een tractor knalde. Toen was hij, net als hond Knak, dood.
1 opmerking:
Ik vind het altijd triestig als een hond sterft. En als een meneer op zijn motor verongelukt.
Toen hadden ze nog namen, hé, voor hond en poes...
Een reactie posten