John Rawls is de wellicht meest geciteerde moderne politieke filosoof. Overal ter wereld schrijven mensen doctoraten en artikelen over wat anderen over Rawls hebben geschreven en waarom die anderen het bij het verkeerde eind hebben. Rawlsianen kunnen, zoals destijds de marxisten, een mensenleven lang met elkaar discussiëren over wat Rawls nu wel en niet bedoelde. Gezellig is, inderdaad, anders.
Rawlsianen bouwen dan ook een bescheiden feestje, telkens wanneer er nog eens een snipper papier opduikt waarop de Meester iets heeft gekribbeld: nieuw materiaal om over van mening te verschillen, nieuwe artikelen en doctoraten. Zo wordt binnenkort Rawls' briefwisseling gepubliceerd. De voorlopig mooiste uit de collectie is deze brief over baseball, die eerder in avant première in de Boston Review verscheen (hier). Daarin legt Rawls een kennis uit waarom baseball de beste sport is. Merkwaardig is dat Rawls in die brief eigenlijk op een bepaalde manier zichzelf citeert: hij vat samen wat twintig jaar eerder, in een conversatie met een andere kennis, over baseball werd verteld.
Wat doet vrezen dat Rawls, net als de latere Rawlsianen, een mensenleven lang met zichzelf en met wie zich niet snel uit de voeten maakte, kon discussiëren over wat hij nu wel en niet bedoelde. Gezellig is, inderdaad, anders. (Een kritische analyse, uit niet-Rawsliaanse hoek: hier).
2 opmerkingen:
Had Rawls in St Gilles of St J Molenbeek geleefd, dan had hij zijn dwaling ingezien en zou hij de "balle pelotte" als de meest evenwichtige en perfecte sport hebben omschreven, waarbij zowel lichaam in al zijn aspecten (let op die ontwikkelde schouders van de Pelottiens), als de geest (al ooit een pelotter zien spelen zonder een pint of 15-16?) zich ten volle geven en ontplooien...
John toch...
John dronk denkelijk geen pinten. Dat zegt veel.
Een reactie posten