Eén van de meer opmerkelijke gevolgen van de koude oorlog: Tsjechische herten blijken nog steeds het IJzeren Gordijn in hun hoofd te hebben. Biologen ontdekten dat, hoewel er geen fysieke barrières meer zijn die de Tsjechische van de Duitse bossen scheiden, Tsjechische bambi's toch spontaan halt houden en op hun passen terugkeren wanneer ze in het bos de plaats naderen waar vroeger de grens liep. En het gekke is natuurlijk dat het voormalige IJzeren Gordijn inmiddels alweer enkele decennia geschiedenis is en geen van de nu nog levende herten ooit daadwerkelijk dat Gordijn heeft weten staan. Een raadsel.
Herten leren van elkaar, denken biologen. De ene generatie geeft aan de andere door hoe de bospaden lopen. En die nieuwe generatie houdt zich aan wat ze door de voorgangers werd ingeprent. Maar ziet, onder de nieuwste generatie vindt men een paar pioniers die, schoorvoetend, de platgetreden paden verlaten en zich voorzichtig in de Duitse bossen wagen.
Herten blijken, als je het zo leest, niet zo gek verschillend te zijn van mensen. Of, zo je wil, mensen zijn niet zo gek verschillend van herten. (Meer hier.)
Het prentje, Frida Kahlo (1907-1954), El Venado Herido, 1946.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten