Dingen waar een mens weemoedig van wordt. Dit prachtige achttiende-eeuwse schilderijtje, waarvan we vermoedelijk nooit meer zullen weten dan "Zittende Vrouw, onbekend Indisch". Zelden werd de onbarmhartigheid van de tijd en de geschiedenis treffender uitgedrukt. Wie was de onbekende meester of meesteres die dit kunstwerkje maakte? Hoe leefde hij of zij? Maakte hij of zij wel meer van deze prachtige prenten? Zijn ze allemaal verloren gegaan? Hoe was het om in de achttiende eeuw in India schilder te zijn? Wie kocht het schilderijtje? Waar hing het? Wie was de vrouw? De vrouw of vriendin van kunstenaar/kunstenares? Een familielid? Een buurvrouw? Een betalende klant? Wie liet zich destijds afbeelden? Hoeveel kostte toen zo'n schilderijtje? Konden schilders leven van hun werk? Hoe leerden ze de stiel? Waren er academies? Gingen ze bij meesters in de leer?
Onbarmhartig zijn tijd en geschiedenis. Op de meeste van die vragen zullen we nooit het antwoord weten.
Dingen waar een mens terug monter van wordt? Via de site van het onvolprezen Victoria en Albert-museum kom je al heel wat meer te weten over het schilderij: This is one of a series of paintings of the members of the household of William Fullerton, a British surgeon who lived in Patna. The style and colouring of the painting suggests that it was done by the Murshidabad artist Dip Chand while on a visit to Patna. The woman is show sitting on a western-style chair, which she would not normally have done in everyday life.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten