Wilko Johnson

Er zeer binnenkort niet meer, wegens terminaal kanker: Wilko Johnson. Wilko is evenwel van plan in stijl dood te gaan en blijft tot het bittere eind toeren én ook nog eens een plaat opnemen met Roger Daltrey.

Voor jongere en dus onschuldige lezertjes: Wilko Johnson is de legendarische, altijd lichtjes sociopatisch kijkende gitarist van Dr. Feelgood. En om die lezertjes meteen maar een les voor het leven te leren: alles wat ze je vertelden over de geschiedenis van de punk is verkeerd. Punk begon halverwege de jaren 1970 in Britse pubs en werd toen ook gewoon pub rock genoemd. Als je toen naar Londen trok -het pond was niets meer waard en met de boot was je er weliswaar niet onmiddellijk, maar wel voor een redelijke prijs- deed je twee dingen. Eén, elpees kopen. Die kostten ongeveer een tiende van wat ze destijds in België kostten. Tel uit je winst. Twee, je ging overdag langs de pubs en probeerde te weten te komen wie er die avond speelde. En als je geluk had stond er een leuke band geprogrammeerd. Pub rock was nadrukkelijk anti-stadionrock. Op dat moment waren de gevestigde rockers het noorden en het zuiden kwijt - al dat coke-snuiven en modellen versieren kruipt niet in je koude kleren. Gevestigde rock was pompeus: opgevoerd in mega-stadions, met belachelijke lichtshows en bespottelijke kostuums en absurde gitaarsolo's. In de pubs ontstond de tegenbeweging: liedjes duurden maximum drie minuten en hadden een herkenbare melodielijn en gingen van rechttoe naar rechtaan. Eén, twee, drie. Hup, volgende liedje. Uit die stal komen Dr. Feelgood en Wilko Johnson. De latere punks, toen -net als steller dezes- tieners en dus vruchteloos op zoek naar sex, drugs en rock 'n roll, vonden na al dat vruchteloos zoeken een grote pint, goedkope sigaretten en pub rock al heel wat. Johnny Rotten en andere Ian Dury's gaven ogen en oren de kost en speelden na veel oefenen iets dat op pub rock leek en noemden het punk.

En dat, jonge lezertjes, was de geschiedenisles voor vandaag. Toch weer ongelofelijk interessant en wetenswaardig allemaal. En nu een liedje: Dr. Feelgood met Roxette. Wilko Johnson teistert de gitaar (filmpje).

(Overigens, die lezertjes die in Wilko -prentje- de beul Ilyn Payne uit Game of Thrones herkennen, hebben gelijk. Wilko is, na de uren, ook nog eens Ilyn Payne. Een man van vele talenten.)