Sinds deze week in de boekhandel: Morrissey's Autobiography. En meteen als Penguin Classic uitgegeven. Het staat mensen uiteraard vrij daar het hunne van te denken. Maar het is wel helemaal zoals Morrissey de dingen aanpakt: op zijn manier, naar zijn maatstaven, volgens zijn stijl. En dat is, toegegeven, bij momenten nogal over the top. Wat ons vervolgens brengt bij de meer wezenlijke vraag: en wat is daarmee mis? Wie wil leven volgens de-boterhammen-van-thuis-zijn-ook-lekker-filosofie, moet dat kunnen. Wie de Plus-Est-En-Vous gedachte genegen is, ook. Sommige aanhangers van die eerste filosofie ergeren zich aan sommige adepten van de tweede. En in de omgekeerde richting is het niet anders. Niet zoveel aan te doen.
In The Guardian lieten ze de grafisch meer begaafde lezers los op Morrissey's boek. Dat leverde een fijne collectie alternatieve covers op: hier. Het bovenstaande prentje komt ook uit de reeks. En zo ziet het boek er vermoedelijk echt uit: hier. Op termijn -na aanschaffing en lectuur- komen we er mogelijk nog wel eens op terug. In afwachting a) een nogal enthousiaste bespreking uit de Telegraph (hier) en b) een plaatje: Every Day Is Like Sunday (filmpje). En vandaag is dat laatste gewoon ook onmiskenbaar zo. Moet ook lukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten