dinsdag 23 september 2008

De Klassieker viel tegen


Het heeft niet mogen zijn. Tegen Verbroedering Hemiksem moesten onze jongens de duimen leggen. Onverdiend, lees je op de clubsite. Maar, ach, in Nederland kijken ze ook sip. De Klassieker Feyenoord-Ajax viel weer tegen. Maar de column van Nico Dijkshoorn, gisteren in De Volkskrant, maakt dan weer veel goed. Toch leuk als je zo kunt schrijven:

Geen Klassieker

Was deze Feijenoord - Ajax een klassieker? Nee. In een interview legde Marco van Basten deze week uit dat het uiteindelijk toch om de wedstrijden tegen PSV gaat. Feijenoord, een leuke club, maar niet echt meer serieus te nemen als klassieke vijand.

De anderhalf uur voorbeschouwing bij het betaalkanaal Eredivisie Live deden me ook geen goed. Ik zag te weinig verbeten koppen. In een kort filmpje stelden de middenvelders van Feijenoord zich voor. Drie jongens op een zeilkamp na hun eerste plak hasjcake. Er kwam geen zinnig woord uit. Alleen al bij het noemen van hun naam kregen ze minutenlang de slappe lach. Als er een antwoordde op een vraag stonden de andere twee te huilen van het lachen.

Ik geloof niet dat Theo Laseroms en Rinus Israel dat zou zijn overkomen. Als je het woord Ajax noemde begon hun lip te trillen. Twee genetisch doorgefokte Feijenoordhonden, al jaren tegen hun wil in een kooi. John de Wolf stond drie dagen voor De Klassieker zijn wenkbrauwen zwart te verven. En dan nu die drie lachebekjes in de catacomben.

De catacomben... Gisteren zag ik de spelers vlak voor de wedstrijd door de spelerstunnel drentelen. Die was beschilderd met Romeinse pilaren. Zoals je een Italiaans restaurant in Schiedam een authentiek sfeertje wilt geven. Als een amateur toneelvereniging zogenaamd een scène in Rome moet spelen hangen ze zo’n doekje op. We hebben het hier over het mooiste stadion van Nederland. Daar hoort een lange, vervelende betonnen gang in, met aan het eind een zwart-wit foto van Willem van Hanegem.

Nu lopen de spelers door een Anton Pieck straatje. Foeilelijke kitsch. Iemand bij Feijenoord moet de opdracht hebben gegeven. “ Peter, jouw zoon had op de basisschool toch goed tot zeer goed voor tekenen? Wat denk je, vindt hij het leuk om onze spelerstunnel te schilderen? Ja, doe maar iets met pilaren enzo. Met schaduw. Dat het net echt lijkt.”

Nog veel erger was de sfeer in de spelerstunnel. Een love in. Woodstock in De Kuip. We hebben het hier over Feijenoord - Ajax. Dan hoor je verbeten voor je uit te kijken. Makaay omarmde, vol in beeld, Ajax-speler Evander Sno. Spelers die in het Olympisch team met elkaar hadden gevoetbald stonden nog net geen vakantiefoto’s uit te wisselen. Er werd gelachen. Zo te zien vertelde De Cler aan Stekelenburg dat hij nu een ook een erker aan zijn huis heeft laten bouwen.

Ter vergelijking: toen De Klassieker nog een Klassieker was werd er in heel Zuid-Holland in zeventien jaar tijd precies 1 fles Ajax schoonmaakmiddel verkocht.

Ik zeg niet dat er gehaat moet worden, maar een beetje onverstoorbare, aangeboren wrok mag er wel weer in. Gertjan Verbeek als coach, dat helpt ook niet. Hij leek de gedroomde man voor Feijenoord, maar door een paar storende details komt dat er nog niet helemaal uit. Ten eerste heeft hij te veel en te raar haar op zijn hoofd. Feijenoord trainers horen kaal of bijna kaal te zijn. Dat is een wet. Ernst Happel stond ook niet met een uit zijn hoofd geëxplodeerde eland-vacht te coachen.

Je ziet bij Verbeek iets te goed dat hij tijdens Feijenoords jubileumjaar verplicht een zwart jasje met een gouden das moet dragen. Jon Bon Jovi op een crematie, denk daar maar aan. Verbeek maakte ook een cruciale fout. Na de wedstrijd liep hij gezellig keuvelend met Marco van Basten het veld af. Hij lachte zelfs even. Na een gelijkspel. Dag Klassieker.

Volgende keer, bij de return, graag een knietje in het bovenbeen van van Basten. Een ouderwetse vechtpartij in de tunnel, alleen die kan De Klassieker nog redden.


Voor wie nog een lange week voor de boeg heeft: er staan nog wel meer pareltjes op de blog van Dijkshoorn. Pas dan merk je hoe zouteloos hier over sport wordt geschreven.

(Het prentje: in de reeks Dat Waren Nog Eens Tijden. 18 september 1983, Ajax-Feyenoord: 8-2)

Geen opmerkingen: