In de reeks Verkeerde Voorkeuren, vandaag: Margaret Thatcher. We gaan daar niet flauw over doen: we kijken met meer dan gewone anticipatie uit naar The Iron Lady, de film over Margarets leven, met -redelijk fantastisch vooruitzicht- Meryl Streep als Margaret haarzelve (prentje). Voor wie net als wij ongeduldig wordt, alvast twee trailers (kort en langer).
We blijken overigens niet de enige te zijn met die verkeerde voorkeur. Christopher Hitchens is van dezelfde overtuiging. In een bespreking in de London Review of Books van een boek over, jawel, spanking (!) laat hij, wat de aard van zijn gevoelens betreft, wel heel erg in zijn kaarten kijken. Hij beschrijft een merkwaardige ontmoeting met Mrs. T:
On one point of fact, too abstruse to detail here, I was right (as it happens) and she was wrong. But she would not concede this and so, rather than be a bore, I gave her the point and made a slight bow of acknowledgment. She pierced me with a glance. ‘Bow lower,’ she commanded. With what I thought was an insouciant look, I bowed a little lower. ‘No, no – much lower!’ A silence had fallen over our group. I stooped lower, with an odd sense of having lost all independent volition. Having arranged matters to her entire satisfaction, she produced from behind her back a rolled-up Parliamentary order-paper and struck – no, she thwacked – me on the behind. I reattained the perpendicular with some difficulty. ‘Naughty boy,’ she sang out over her shoulder as she flounced away. Nothing that happened to the country in the next dozen years surprised me in the least.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten