Een mooie gedachteoefening. De vorige weken veel commotie: een pretpark dacht er aan een soort snelpas in te voeren. Wie meer betaalde, mocht sneller binnen. Iedereen in alle staten. Grote verontwaardiging. De heilige principes werden ingeroepen.
Stel dat het pretpark hetzelfde net iets anders had gecommuniceerd: wie bereid is langer aan te schuiven, betaalt voortaan minder. De kans is groot dat we dan met z'n allen hadden gezegd: toch jofel van die pretparkbazen.
Ergens schuilt een moraal of alleszins een wijze les in het bovenstaande. Bijvoorbeeld dat men best ook af en toe de eigen verontwaardiging kritisch tegen het licht houdt. Als de schending van de heilige principes zo afhankelijk blijkt van hoe de dingen worden geformuleerd, dan relativeert dat wel enigszins onze morele soevereiniteit.
Het prentje: Georges Spiro (1909-1984), Stilleven in surrealistisch landschap, 1954.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten