Wat honden zoveel leuker materiaal maakt voor stripverhalen en cartoons dan katten, is dat honden ook maar gewone sufferds zijn, net als wij mensen. Katten schrijven we, omdat we nooit echt hoogte van ze krijgen, ondoorgrondelijkheid en andere gesofistikeerde gevoelens toe. Mogelijk zijn katten gewoon contactgestoord. Of hebben ze gewoon niets uit te drukken. Honden daarentegen. Die doen domme dingen. Die lijken het soms ook allemaal niet meer te weten. Net mensen. En daarom uitstekend geschikt voor stripverhalen en cartoons.
Bij The New Yorker hebben ze een traditie als het over getekende en geschilderde honden gaat. In een onwerkelijk dik boek hebben ze een klein miljoen van die boeken lezende, over hun baas zeurende, zich existentiële vragen stellende, door katten beetgenomen wordende honden bij elkaar verzameld. Samen met essays en kortverhalen en gedichten over onze naaste dierlijke verwant. Dat moet een fantastisch cadeau zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten