Niet dat we niets meer te vertellen hebben -hou ons tegen!- maar omdat Judith Vanistendael het zoveel beter en treffender formuleerde: het Fietsmanifest. Jammer genoeg voorlopig alleen nog voor kopers en abonnees van De Standaard. Dus alleen maar een klein stukje er uit, het vierde punt om precies te zijn:
"Een fiets maakt geen lawaai. In deze tijden van niet aflatend gemotoriseerd geronk en gedigitaliseerd gebliep, vind ik elk voorwerp dat geruisloos werkt en zich bijgevolg niet aan je opdringt een zegen. Het een onmisbaar wapen in de strijd tegen de terreur van lawaai in onze samenleving.En daar is geen woord van gelogen. Wel enigszins ironisch was dat toen er geruisloze, elektrische wagens op de markt verschenen, het nodig bleek ze zo uit te rusten dat ze wél herrie maakten (meer hier). Zo niet stapten mensen, gewoon als ze waren aan wagens die je van ver hoorde afkomen, het voetpad af, pardoes onder de geluidloze wagens.
En dat zegt dan weer iets over het enerzijds wonderbaarlijke vermogen van mensen om zich aan te passen aan alle omstandigheden en met ongeveer alles te leren leven en over anderzijds hoezeer de auto baas over ons is geworden. Hij toetert, wij springen in het gelid. Niet fraai.
Het prentje: sommige dingen zijn, toegegeven, dan weer moeilijker met de fiets te vervoeren. En op tram, trein of bus staan ze evenmin te juichen als je na een bezoek aan de olifantenwinkel met je nieuwe aankoop huiswaarts keert. In die gevallen, zullen we afspreken, mag je met de auto. Dat is wel redelijk lijkt ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten